بزرگنمایی:

شمس افرازی زاده 
نمایشگاه کتاب تهران امسال هم برگزار شد و به پایان رسید. انتشارات حزب اراده ملت، اگر چه با کمی تأخیر، در این نمایشگاه حاضر شد و آثار منتشر شده ی خود را در معرض دید ارباب خرد قرار داد.
در حاشیه ی نمایشگاه امسال و در غرفه ی حزب، مراسم رونمایی از آثار تازه منتشر شده ی این انتشارات با حضور سه تن از اعضاء فعال و بلند پایه حزب که نویسنده این آثار هستند برگزار شد. ماحصل گفتگوهای این مراسم را می خوانید:
دکتر حکیمی پور: این پایان نامه بنده آخرین پایان نامه ای بود که دکتر طباطبایی در دانشگاه تهران استاد راهنمایش بود. در آن زمان ،دانشگاه تهران ایشان را اخراج کرده بود ولی ایشان لطف کردند و تا آخر کار رساله من ، به عنوان استاد راهنمای بنده بودند. 
از اطراف به من هم خیلی فشار می‌آوردند که چون ایشان استاد اخراجی بودند یک فرد دیگر را به عنوان استاد راهنما انتخاب کنم. من به هیچ وجه زیر بار این قضیه نرفتم و امروز واقعا خوشحالم که توانستم با یکی از اساتید مسلم اندیشه سیاسی در ایران تزم را بگذرانم. 
چاپ این کتاب را من مدیون تلاش های آقای دکتر اکبری هستم که زحمت کشیدند و بعد از سالها متن پایان نامه من را ویراست و تنظیم کردند و به حالت کتاب در آوردند.
با تلاش همه عزیزان مخصوصا تلاش های روز های اخر شما بالاخره این غرفه کوچک به قول خانم رحیمی فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه را راه انداختند و ما کماکان در نمایشگاه هستیم و امیدوارم در سالهای آینده  غرفه مناسب تر با تولیدات بیشتر در خدمت علاقمندان باشیم، و من زعم خودم تک تک عزبزان را بابت این کار ازشان سپاس گذارم و دستشان را می‌بوسم.
این کتاب در واقع پایان نامه دوره کارشناسی ارشد من در دانشگاه تهران است. که استاد راهنمای من مرحوم دکتر سید جواد طباطبایی بودند و استاد مشاور من آقای زیبا کلام. آن‌زمان ایشان تازه از انگلیس آمده بودند و هنور کلاس نگرفته بودند ولی به عنوان استاد مشاور معرفی شده بودند به گروه. اتفاقاً خیلی هم زحمت کشیدند. به لحاظ محتوایی من با دکتر طباطبایی خیلی جلسه داشتم و در ویراستاری و تنظیم متن هم دکتر زیبا کلام خیلی دقیق بودند و واقعا به من کمک کردند. من به زعم خودم از هر دوشان تشکر می‌کنم. 
دکتر طباطبایی استاد اندیشه های سیاسی ما بود. در دوره فوق لیسانس ما یک کلاس محدودی داشتیم 6 نفر بیشتر نبودیم.  و از این6 نفر آقای داوود سید یحیی ، آقای میناوند و آقای فتحی را یادم هست. یادم هست آن زمان آقای کواکبی به عنوان مهمان از دانشگاه امام صادق می آمد و در کلاس ایشان می نشست.
مرحوم طباطبایی در بحث اندیشه یک مفهوم کلیدی داشتند که آنهایی که روی اندیشه های دکتر طباطبایی کار میکنند اصلا به این موضوع نمیپردازند،؛عنصر مصلحت عمومی. ایشان دنبال این بود که"عنصر مصلحت عمومی" که در اندیشه سیاسی غرب، غرب را به پیشرفت رسانده چرا در اندیشه سیاسی جهان اسلام نیست. میشود گفت در اندیشه های سیاسی  تفکر اسلامی،  غیر از خواجه نظام الملک این "عنصر مصلحت عمومی" را نداریم.
من به ایشان گفتم که من میخواهم با شما پایان نامه کار کنم ،گفتند ببین میتوانی پیداکنی که اصلا  عنصر مصلحت عمومی بین اندیشمندان  اسلامی مخوصا آنهایی که فعال بودند، هست.
 من در آن زمان یک کتاب از سید قطب  خوانده بودم  یعنی در مورد اندیشه ایشان خوانده بودم. که همانجا متوجه شدم چه اندیشه عجیب غریبی دارند. رفتم ببینم عنصر مصلحت در آن هست یا نیست.  دکتر طباطبایی هم راهنمایی کردند و ما هم رفتیم در آوردیم.  ولی آن زمان چیزی که ما را حساس کرد این بود که دیدیدم یکی از پیروان سیدقطب یک شیخ نابینایی بود که  به نوعی فتوای انفجار یک مرکزی را در امریکا داده بود  و همان زمان هم باز داشت شده بود. در واقع به نوعی از پیروان شاخه های اندیشه  سید قطب  بود الان اسمش را یادم رفته است. من گفتم عجیب است این اندیشه اش  هنوز دارد اثر میگذارد در حالی که خود اخوان المسلمین ایشان را نقد کرده اند! لذا بالاخره من علاقه مند شدم و رفتم تمام کتاب هایشان را گرفتم و خواندم  و پیگیری کردم و دیدم که اتفاقاً به عنصر مصلحت هم اشاره کرده است. 
من کلاً بحثم این است آدمی به این رادیکالی،  باز مصلحت هم در اندیشه اش هست ولی پیروانش اصلا مصلحت را در نظر نمی گرفتند. فقط بخش تکفیری را در نظر گرفتند که معمولا می‌گویند دنیای مدرن دچار جهالت مدرن است و هرکس جاهل است به نوعی کافر است و کافر هم باید بمیرد. 
آن زمان در آن بحث هایی که داشتیم پیش بینی میکردیم این اندیشه برود به سمتی که بعداً گسترش پیدا بکند در  جهان اسلام. به نوعی داعش و القاعده و ... همه ریشه در اندیشه ایشان دارد.
 اما نقطه جالب  برای من این بود که خود اخوان المسلمین، حسن الحزیبی که بعد از حسن البنا مرشد عام خوان المسلمین بود، نقدی کرده. کتاب او دعوت و نه قضاوت است که گفته وظیفه انسان اصلا قضاوت نیست که بگوید دیگری کافر یا مرتد است و باید بکشیمش. او میگوید وظیفه انسان فقط دعوت است نه چیز دیگر. من خیلی از این یاد گرفتم. این را من قاپیدم از تفکر حزیبی و در اندیشه سیاسی و در کار سیاسی من خیلی به دردم خورد. من تلاش کردم پیرو این اندیشه باشم که اگر ما می‌دانیم چیزی درست است و به آن ایمان داریم مردم را به آن دعوت کنیم نه اینکه بگوییم ما حقیم و دیگران باطل هستند یعنی خودمان را معیار بگذاریم و بر اساس این معیار بقیه را قضاوت کنیم و تکفیر کنیم و بگوییم چون مثل ما نیستند بد هستند. پس اگر یک حرکت سیاسی بر پایه دعوت باشد نه قضاوت، خیلی اتفاقات در دنیا و در جهان اسلام می‌افتد. منتهی متاسفانه خود او قضاوت کرد و مخصوصا در کتاب آخرش خیلی نشانی از دعوت نیست.
خانم زهره رحیمی: مرسی که تشریف آوردین. قطعا این غرفه هرچند که همانطور که آقای دکتر گفتند کوچک ،اما خیلی خیلی پر شور است بخاطر اینکه زحمت خالصانه خیلی از عزیزان پشت برگ برگ و صفحه صفحه  این کتاب ها هست. بروم سر اصل مطلب. 
قرار بوده است که امروز راجع به کتاب جدید من  صحبت بکنیم.  حقیقتش این است که دوتا نکته را در مورد این کتاب می گویم. این کتاب در حقیقت یک سلسه کتاب است که شش تا پودمان است که دارد به شما آموزش می‌دهد که چگونه یک حزبی را اصلا ایجاد کنید،  راه بریش کنید ، چطور ارتباطات محلی را سازمان دهی کنید و چطور در انتخابات بتوانید یک کمپین یا کارزاری را ایجاد کنید.
جلدی کتاب به تشکیلات اشاره می‌کند . من از خود این وام میگیرم که این اهمیت این ارتباطات را ذکر کنم.این تصویر می‌گوید حزب و تشکیلات سیاسی و ارتباطاتش، نسبتش مثل خون می ماند با عروق و شریانها. یعنی اگر شما عروق و شریان را مجاری ارتباطات در نظر بگیریم که اگر نباشد خون شما یک ماهیت سرگردان می‌گیرد و مجاری ارتباطی کانالیزه و هدف‌مندش می‌کند، بخاطر همین این جلد به اهمیت روابط حزبی اشاره می‌کند. اما در کلیت، این شش پودمان دارد می‌گوید که شما اگر یک سوسیال دموکرات واقعی هستید و شعار هایی بر مبنای سوسیال دموکراسسی میدهید اول باید بتوانید همه این‌ها را در قالب خودتان پیاده کنید و اگر قرار باشد شما یک تشکیلاتی بر مبنای ارزش های سوسیال دموکرات بنا کنید شما باید بدانید برای چه ارزش هایی وقت بگذارید و همانها را روی خودتان پیاده کنید. برای همین این شش پودمان از این منظر خیلی ارزشمند است چون اصول دموکراسی و حقوق بشر پایداری است که برای  این موسسه انتشار دهنده و سوسیال دموکرات های جهان اهمیت دارد. بعد نحوه پیاده سازی در قالب تشکیلات در کتاب توضیح می‌دهد.
دکتر اکبری بیرق: یکی از جدیدترین کتاب هایی که در انتشارات حزب اراده ملت چاپ شده است اسمش هست، "آدم کسی نبودن".  این کتاب گفت و گوی بنده است با  آقای مهندس میر علی اشرف عبدالله پوری حسینی که از نمایندگان ادوار مجلس و رئیس سابق سازمان خصوصی سازی بوده و در دوران جنگ هم ایشان رئیس ستاد لشگر عاشورا بودند  و در حقیقت معاون شهید مهدی باکری. این گفت و گو در  واقع شرح زندگی فکری و سیاسی  و اجرایی  آقای پور حسینی است و در طی این گفت و گو که با بنده داشتند ضمن نقل خاطراتی که بعد از حدود چهل سال کنشگری داشتند مواضع سیاسی اجتماعی و اجرایی خودشان را بیان کردند منتهی متاسفانه بخشی از خاطرات ایشان به تیغ سانسور و ممیزی از کتاب حذف شد که امیدواریم که ما در فصلنامه خاطرات سیاسی نسخه بدون سانسور خاطرات ایشان را  منتشر کنیم. 
"آدم کسی نبودن"  در حقیقت نشانگر و روایت شخصی است که  هیچ وابستگی سیاسی به بلوک های قدرت و ثروت  ندارد و در مقطعی از زندگیش هم قربانی  سیاست بازی ها و جنگ قدرت در آن بلوک بالای قدرت شده است. من خواندن این کتاب را برای کسانی که علاقه مند به تاریخ معاصر ایران هستند  توصیه می‌کنم.
کتاب "پرسه ای در حوالی سیاست"  که  مجموعه جستار های سیاسی بنده است  به تشویق  و راهنمایی دکتر حکیمی پور و آقای دکتر فرهانچی در ذیل سلسله انتشارات حزب اراده ملت  منتشر شده است. در واقع بخشی از این کتاب  سر مقاله های  فصلنامه خاطرات سیاسی است  و بخش دوم آن، مجموعه  جستار های متفرقه بنده است در حوزه سیاست و اجتماع و دین شناسی که در نشریه ها و پلتفرم های مختلف منتشر شده و حالا در یک کتاب با این عنوان گردآوری شده. خواندن این کتاب، حداقل  برای خواننده، وقایع سیاسی چند سال اخیر را تداعی می‌کند و خالی از فایده نیست انشالله.