بزرگنمایی:

اراده ملت، فائزه صدر:
احمد حکیمی پور دبیر کل حزب اراده ملت ایران روز ١٧ فروردین در اولین جلسه شورای مرکزی حزب از کاندیداتوری برای دوره جدید انصراف داد. اگر چه این اقدام وی، به گمان فرد محور بودن این مجموعه سیاسی خاتمه می دهد، ولی هم زمان این سوال را ایجاد می کند که چرا حکیمی پور دیگر حاضر به ادامه فعالیت در مقام دبیر کل حزب نیست.؟! احمد حکیمی پور از موسسین حاما و اولین دبیر کل این حزب بود. وی در گفت و گو با تحریریه اراده ملت به سوال فوق و دیگر پرسش های ما پاسخ داد که در ادامه می خوانید: 

کارنامه فعالیت های سیاسی و اجتماعی شما تجربه سنگینی را نشان می دهد. با ارزیابی شخصی، فعالیت در کدام مقطع را موثرتر دریافته اید؟
تجربه فعالیت های سیاسی ما در ادامه تجربیات بشریت است و البته در ادامه تجربیات مردم ایران است. به ویژه در حوزه تحزب که البته از سختترین فعالیت ها است، با توجه به پیشینه فرهنگی و تاریخی کشور ایران در حال ادامه دادن مسیر پیشینیان خود هستیم به ویژه بزرگانی که برای مدنیت کوشیدند و در این راه جان دادند.
همانطور که اشاره کردم کنش سیاسی سختترین، پر حاشیه ترین و پر هزینه ترین فعالیت ها است. لذا وقتی کسی وارد این وادی می شود اگر شیفته مسئولیت هایش نباشد و از عمق جان به راه اش باور نداشته باشد به سرعت از راه آمده بر می گردد. لذا در هر موقعیتی علاقه ای وجود داشت و با میل باطنی به فعالیت و خدمت مشغول بودیم.
هزینه فعالیت سیاسی بالا است و بی مهری و آسیب و حواشی زیاد است. در نتیجه آدم پای کار و سخت جان می خواهد. کسی که وارد فعالیت سیاسی می شود باید هر آن آماده پرداخت هزینه باشد. این هزینه صرفا مادی نیست، عمر و آرامش روحی و روانی است که در این مسیر از کف می رود. افراد زیادی در دنیای سیاسی ورزی ابروی خود را هزینه کردند.
با توجه به اینکه ما با انقلاب و در سن و سال کم سیاسی شدیم و بعد از پایان جنگ با اندوخته ای از تجربه برخی مسئولیت ها را بر عهده گرفتیم، امروز که نگاهی به پشت سر می اندازم ناراحت یا پشیمان نیستم و حتی اگر برگردم باز هم همین راه را انتخاب خواهم کرد، ولی دانسته ام که مسیر سیاست ورزی در ایران سنگلاخ است.
من و دوستانم در امر شکل گیری یک نهاد سیاسی از پایین که اصالت، رسالت و موجودیت داشته باشد و فلسفه شکل گیری داشته باشد موفق بودیم. من عمر، جوانی زندگی و هزینه هایی در این راه دادم ولی راضی هستم. این حرکت پا گرفته و ریشه دارد. کاستی ها و مشکلاتی وجود دارد آن بستر سنگلاخ هم هست ولی ما پیش می رویم.
تجربه و تلخ و شیرین در این راه زیاد است در نگاهی کلی بذری است که کاشته شد و امروز به نهالی تبدیل شده و فصل ثمر دهی نیز در راه است. شاید من آن روز را نبینم ولی این درخت برای کشور و مردم ثمر بخش خواهد بود.

شاید این سوال تکرار سوال اول باشد، ولی من هنوز به جواب نرسیده ام. اگر بنا بر تکرار یکی از تجربه های پیشین باشد، شما مایل به تجربه مجدد کدام دوره از خدمت خود هستید؟ به تعریفی ساده تر کدام دوره از فعالیت های خود را پر ثمر و موفق می بینید و دوست دارید آن فرصت دوباره تکرار شود؟
طبیعتا دوره ای که جوانتر بودم و راحتتر فعالیت می کردیم. در آن دوره امکان فعالیت حزبی و به طور کلی فعالیت سیاسی فراهم بود. به طور مشخص در مقطع بعد از دوم خرداد سال 1376 بستر فعالیت سیاسی و تشکیلاتی آماده بود. در همان دوره توانستیم حزب را به عرصه عمومی بیاوریم.
دوره بعد از 92 هم مقطع مناسبی برای فعالیت حزبی بود ولی در آن دوره آن طور که باید از شرایط خوب پیش آمده استفاده نشد و گرفتار فرصت سوزی شدیم. آن دوره به طور مشخص نیاز به آسیب شناسی دارد.
در طول حیات حزب اداره ملت ایران مقطع 1376 تا 1381 را مقطع خوبی می بینم. پس از آن حزب دوره افولی داشت و سپس در مقطعی در سال 1387 فعالیت های حزبی ما استارت خود که عملا مصادف شد با سال 88 و وقایع آن دوره و همین موضوع وقفه ای در برنامه های ما ایجاد کرد. بعد از پنجمین کنگره حزب در بهمن ماه سال 91 باز دوره شکوفایی را تجربه کردیم. اما در هر دوره مشکلات و حواشی در داخل و خارج از حزب گاهی به شکل مانعی بروز می کند و اجازه نمی دهد از فرصت ها بهره کافی ببریم.
اما در دوره های آخر با وجود همه کاستی ها حزب اراده ملت ایران درخشید و از این مقطع حزب روی ریل افتاد و همچنان بر همان مسیر است و برگشت به عقب نداشته است. به نظر من این ویژگی یک حسن است.

به دوره ای از افول اشاره کردید، فعالیت شما در حزب اراده ملت ایران با چه ناملایمات و خطراتی همراه بود؟
همانطور که پیش تر اشاره کردم فعالیت سیاسی و تشکیلاتی در ایران از یک نظر همواره مورد اتهام است و همین باعث یاس، ناامیدی و حتی ریزش نیرو ها می شود. ما هم این تجربه ها را داشتیم که احساس خود کم بینی و ضعف را ایجاد می کند، ولی این وضعیت را باید مرتفع کرد نه اینکه ما به خاطر این فضا فعالیتمان را کم کنیم. این موضوع یک مساله اصلی و اساسی فعالیت های سیاسی در ایران است که باید بررسی شود.
فضای عمومی و نگاه جامعه و مردم به فعالیت سیاسی پر هزینه است و ذهنیتی بدبینانه وجود دارد و موجب شده هر کسی وارد این وادی نشود عدم حضور نیروهای توانمند و با ظرفیت در عرصه فعالیت حزبی، به نوع خود باعث تضعیف این مجموعه ها می شود. درحالیکه ماهیت کار طوری است که باید افراد توانمند وارد حزب شوند.
بخشی از مشکلات ما از نگاه حاکمیت به احزاب سرچشمه می گیرد که خیلی دوست ندارند احزاب قوی و پایدار پا بگیرند که همین مساله به عدم شفافیت و عدم پاسخگویی در بافت قدرت سیاسی بر می گردد. قدرت نظارت و پاسخگویی را نپذیرفته است، بحث شخص و فرد نیست و متاسفانه این روحیه عمومی قدرت و حکمرانی است که با شفافیت میانه ای ندارد.
در شرایطی که احزاب و کسی که فعالیت حزبی انجام می دهد به دنبال استقرار شفافیت است به دنبال عدالت است به دنبال توسعه است در همین حال حکمرانی به دنبال کم اثر کردن فعالیت حزبی است از این رو تضاد منافع ایجاد می شود و اتهام زنی ها در این نقطه ریشه دارد.
بعد از پیروزی انقلاب بستر شکل گیری احزاب قدرتمند و پایدار از طرف حکومت، دستگاه های اجرایی و بخش قانون گذاری فراهم نشد. لذا ساخت قدرت فضای شکل گیری احزاب را مخدوش کرد و به عنوان نیرویی بازدارنده عمل کرد. حال در این شرایط افرادی را تصور کنید که همچنان به فعالیت سیاسی و تشکیلاتی اصرار داشتند مشخصا این افراد بیشتر تخریب می شوند.
به کسی که عضو حزب باشد بدبین هستند به افرادی که توان و انرژی خود را برای پیشبرد کار گروهی گذاشته اند مشکوک هستند. در انتخابات افرادی که تجربه کار حزبی دارند با اقبال روبرو نمی شوند و افرادی که هیچ سابقه کار سیاسی ندارند و صفر کیلومتر هستند به راحتی تایید می شوند! در هیچ جامعه ای گفته نمی شود سیاست بی پدر و مادر است! شاعر ما می سراید: “به جای مردان سیاست بنشانید درخت تا هوا تازه شود” در حالی که آدم های خوب و بد در هر حوزه ای هستند.
تکرار این باور های غلط امروز تعمدی است تا احزاب و نیروهای حزبی تضعیف شوند و نتوانند نهاد قدرت را به چالش بکشند و آن ها را به پاسخگویی وادار کنند. معلوم است که در غیاب احزاب گروه های ذی نفوذ و باند ها بر سر کار می آیند.
3 عامل مجموعه های سیاسی، فضای فرهنگی جامعه و همچنین ساخت قدرت و حکومت و نوع نگاه اش به نهاد های مدنی به ویژه احزاب سیاسی، همه بازدارنده بود و در جهت ضعیف کردن احزاب عمل کرده است. این 3 عامل ما را روز به روز در فضای سیاسی کشور از نظر داشتن نیرو های توانمند، قدرتمند و پیگیر، فقیر و فقیر تر کرده است. این فضا جای دیگری ایجاد می شود ولی ضعفی که به دنبال دارد سهم جامعه ایران است. به طوری که حزب زیاد داریم ولی کدام کنش اثر بخش و معنی دار احزاب را در جامعه می بینیم؟!
ذات حزب پاسخگویی در برابر مردم و شفافیت است. ما مانده ایم، شرایط سخت است کند پیش می رویم، ولی ناامید هم نیستیم و معتقد هستیم تحزب مطمئن ترین و کم هزینه ترین راه توسعه همه جانبه در کشور است.
چرا با وجود اعتقاد محکمی که به حزب دارید در این دوره برای دبیر کلی حزب کاندید نشدید و کنار کشیدید؟
من از 10 سال پیش این خواسته را از دوستان داشتم باور من بر این است که وقتی دیگران را نقد می کنیم باید در داخل با این مسائل کنار آمده باشیم. وقتی برای چرخه قدرت و مناصب سیاسی نسخه ای را تجویز می کنیم، باید خودمان در داخل حزب نیز به آن پایبند باشیم.
دبیر کل حزب ما را کنگره انتخاب نمی کند و توسط شورای مرکزی انتخاب می شود. در این دوره به شوری مرکزی گفتم که کاندیدا نیستم و افراد واجد شرایط به صحنه بیایند و کاندیدا شوند. هر بار دوستان به بهانه ای پیش نمی آمدند و باز من ادامه می دادم ولی این بار اعلام کردم که حاضر نیستم این مسئولیت را بپذیرم و ادامه دادن این نقش در یکی دو سال اخیر خلاف میل باطنی من بود.
امروز هم ریاست شورای مرکزی را بر عهده دارم و از این طریق تجاربم را در اختیار حزب قرار می دهم. حزب یک مجموعه پویا است، یک موسسه فرد محور نیست. ما در ده سال گذشته فعالیت خوبی داشتیم ولی در کادر سازی به هدف های تعیین شده و اعدادی که به دنبال اش بودیم نرسیدیم. نمی خواهم بگویم ناموفق بودیم بلکه در کادر سازی کمتر موفق بودیم.
در شکل گیری مایِ حزبی هم خوب پیش رفتیم، ولی باز هم جای کار دارد. تقسیم مسئولیت ها باید به گونه ای باشد که نیروهای حزب در آماده باش کامل باشند و خود را باور کنند و به صحنه بیایند و در معرض انتخاب قرار بگیرند.
چرخه قدرت و منصب باید در داخل حزب در میان نیرو ها تمرین شود. خلاقیت ها و ایده های جدید تنها در این صورت بروز خواهد کرد و نیرو های جدید دیده خواهند شد و در معرض قضاوت و امتحان عملی قرار می گیرند. ما به این امر باور داریم و امیدواریم حرکت حزب اراده ملت ایران منشا خیر باشد و دستاورد های خوبی برای فضای سیاسی کشور به ارمغان بیاورد.