بزرگنمایی:

جناب آقایاری ممنون از وقتی که در اختیار نشریه اراده ملت قرار میدهید. شما در سالهای اخیر در ارتباط مستقیم با مراجعین مردمی به شورای شهر تهران بوده اید،  خواسته و مطالبه مردم و جوانان چیست؟ 
با توجه به رسالت شورای شهر که به عنوان یک نهاد مدنی و مردمی و اجتماعی، که  نظارت بر عملکرد مدیریت کلانشهر تهران را دارد عملا  نتوانسته به وظایف خود عمل کند. شوراها  پل ارتباطی بین مردم و دستگاه های اجرایی هستند  که از مشارکت شهروندان در حل و رفع معضلات شهری باید استفاده کنند که این چرخه بصورت معیوب باقی مانده است. مشارکت شهروندان فقط در زمان انتخابات شورا هست. بعد از انتخابات خبری از مشارکت نیست. تا دوره پنجم شورایاران که پل ارتباطی بین مردم و شورای شهر بودن وجود داشت اما در دوره ششم شوراهای شهر کنار گذاشته شدند.
اغلب مراجعه کنندگان به شورای شهر یا به دنبال اشتغال به کار هستند و یا مطالباتی نظیر مساعدت بابت ودیعه مسکن، درمان بیماری، اعتراص نسبت به  افزایش عوارضهای پرداختی، ساخت و تجهیز کتابخانه، ساخت یا ارتقای کیفیت سالن های ورزشی، وضعیت آسفالت و ایزوگام  مدارس، کمبود مدارس در سطح مناطق، وضعیت کودکان کار را دنبال میکنند.

آیا شوراهای شهر و نحوه عملکرد ایشان، در ایجاد نارضایتی های جاری میتوانسته موثر باشد؟
در کلانشهر تهران و سایر شهرها منتخبین اعضای شورای شهر بصورت لیستی و جناحی انتخاب میشوند و تخصص و شایسته سالاری در گزینش اعضا  نقش موثری ندارد. میبینم که گاهی افراد غیر متخصص وارد شورای شهر شده و در انجام وظایف قانونی موفق نبوده و همین امر سبب بروز مشکلات و کم کاری و عدم نظارت صحیح  در مدیریت کلانشهرها میشود. عملا بسیاری از درخواستها در شورا و مدیریت شهری به علت کمبود بودجه و عدم برنامه ریزی صحیح  و عدم نظارت کافی شورا و نبود مدیران شایسته به نتیجه لازم نمی رسد. طبعا این مسائل و مشکلات میزان نارضایتی شهروندان را بالا میبرد.

ارزیابی شما از عملکرد شورای شهر فعلی تهران، خصوصا در مقایسه با ادوار قبلی چیست؟ 
در عمل میبینیم که شورای شهر فعلی تهران کار خاصی نتوانسته انجام بدهد.  در بحث انتصابات مدیران شهرداری میبینم افراد غیر متخصص انتخاب شده اند و شورای شهر  نتوانسته در این مورد کاری انجام بدهد. انتخاب مدیران جناحی و سلیقه ای بوده است. در بحث آلودگی هوای تهران و ترافیک نه کاری انجام شده و نه نظارت درستی  وجود داشته است.
از نظر من، موفق ترین دوره شورای شهر تهران دوره چهارم شورا بود که یک دوره رقابتی بود. میبینم پروزه های عمرانی مثل اتوبان طبقاتی  صدر و  کمربندی تهران آزادگان و غیره در این دوران درست شد ولی عملا بعد از آن شاهد اتفاق مهمی نبودیم. 
در بخش شهرسازی هم در مقطعی بعلت عدم فروش تراکم و کاهش صدور پروانه، کاهش ساخت و ساز و همچنین افزایش اجاره بها و قیمت مسکن  شده را  میبینم.  در حال حاضر صبح ها و بعدازظهرها ترافیک خیابان ها و اتوبان های خروجی شهر تهران، بعلت خروج کارمندان و اشخاصی که محل سکونت آنها بعلت افزایش اجاره بها و قیمت مسکن به خارج شهر و اطراف شهر تهران منتقل شده، را شاهد هستیم.

جناب آقایاری شما در زمینه نقش شوراها در توسعه سیاسی صاحب تالیف هستید، در شرایط عینی ایران رابطه بین شوراها و توسعه سیاسی را خصوصا در شهرهای کوچک چگونه می بینید، آیا واقعا شوراها میتوانند به توسعه سیاسی کمک کنند؟
 با توجه به اینکه شوراهای شهر بصورت لیستی یا جناحی  شکل میگیرند و از طرفی اعضا بدنبال منافع گروه و دسته و طیف و طایفه خود هستند، در شهرهای کوچک مشاهده میکنیم که شوراها از مسیر اصلی که در اصل 100 و 7  قانون اساسی به آن پرداخته شده است که پیشبرد سریع برنامه های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی و آموزشی و… در جهت توسعه شهر و  رفاه مردم است؛ خارج شده است. اعضا شوراها در دوره چهار ساله بدنبال منافع گروهی هستند. 
علی رغم آن چیزی که در قانون اساسی به آن اشاره شده شوراها از اختیارات محدودی برخوردارند.

در اعتراضات اخیر شاهد عدم مداخله و عدم موضع گیری شوراهای شهر بودیم، ارزیابی شما از این عدم موضع گیری و مداخله چیست؟ 
در شرایط فعلی شورای شهر تهران و دولت و مجلس شورای اسلامی یک رویکرد یکسان و هم راستا دارند. و همه یکدست هستند.
شورای شهر تهران در این وقایع موضع گیری نکرده و منفعل بود. اعضا شورای فعلی چون با اقلیت آرای واجدین  شهر تهران صاحب کرسی شورای شهر شدند نمایانگر مطالبات مردم نیستند و این میتواند یکی از دلایل عدم ورود به موضوع اعتراضات باشد. 

با توجه به مسئولیتهای شما سمتهای مختلف حزبی، برای تامین منابع مالی یک حزب چه توصیه ها و راهکارهائی دارید؟ 
با توجه به ممنوعیت فعالیت اقتصادی احزاب، عملا تامین هزینه های حزب بسیار سخت می باشد. حق عضویت ماهانه یکی از راهکارهای تامین منابع مالی هست که اعضا حزب با توجه به توان مالی خودشان پرداخت کنند و دیگر اینکه کار گروهی که در حزب بتونه از پس انداز های اعضا که بصورت داوطلبانه به هر میزان که خود اعضا تمایل داشته باشند در کارهای که سودهی دارد سرمایه گذاری کنند مثل بورس و غیره تا در کوتاه مدت درآمدی رو کسب کرد تا هم سودی به اعضا سرمایه گذار برسد و بخشی هم به حزب تزریق شود.