بزرگنمایی:

اراده ملت، فائزه صدر:
برای قضاوت درباره کابینه ای که تشکیل نشده، زود است. اما فهرست وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان با انتقاد اصلاح طلبان و رای دهندگان روبرو است. البته این فهرست دیدگاه‌ های مثبت قابل ‌توجهی از طیف اصولگرا کسب کرده است. وزن کم اصلاح طلبی، اقوام و زنان در فهرست پیشنهادی و حضور افرادی از دولت قبل، با سابقه ای نه چندان روشن، از جمله انتقاداتی است که به کابینه پیشنهادی رییس جمهور وارد است. اراده ملت در گفت و گو با شمس الله افرازی زاده، رییس دفتر سیاسی حزب اراده ملت ایران به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می خوانید:

اعلام فهرست وزرای پیشنهادی رییس جمهور به کابینه شوک بزرگی به اصلاح طلبان و بدنه رای مسعود پزشکیان وارد کرد. برخی از حامیان دولت عقیده دارند برای قضاوت زود است و باید به کابینه جدید فرصت داد. از سویی عده ای اسامی اعلام شده را در تراز دولتی که با حمایت اصلاح طلبان بر سر کار آمده نمی دانند. نظر شما در این رابطه چیست؟
قبل از پرداختن به این سوال لازم است کمی در خصوص شرایط شکل گیری مجلس دوازدهم و انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم اشاره مختصری داشته باشیم. این مجلس  با کمترین معدل حضور مردم تشکیل شد. انتخابات اسفند 1402 به لحاظ مشارکت سیاسی رتبه ای نازل و بی سابقه ثبت کرد. انتخابات مجلس دوازدهم مشروعیت سیاسی نظام را کم رنگ کرده بود.
فلسفه وجودی تایید صلاحیت مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری این گمانه زنی را در فضای سیاسی به وجود آورد که حضور این نامزد در انتخابات برای حل و فصل شدن بحران مشارکت سیاسی و تا حدودی ترمیم مشروعیت سیاسی نظام است.
من بر این عقیده ام که حضور مسعود پزشکیان بیشتر به نفع نظام بود. اما حضور او به منزله حضور برای حفظ نظام سیاسی نبود. تائید صلاحیت مسعود پزشکیان در شرایط اکنون جامعه درایت و هوشمندی مسئولین نظام سیاسی را می‌ رساند. عقلایی هم که در اطراف پزشکیان جمع شدند آمدند تا از نتیجه این رفتار حاکمیت به شکل فرصتی برای تنفس دوباره جامعه استفاده کنند.
طیفی که حول محور پزشکیان جمع شدند دنبال انقلاب و اسقاط نظام نبودند و هزینه های انقلاب مجدد را برای جامعه سنگین می دانستند و از طرفی چون واقف بودند اسقاط نظامهای سیاسی استبدادی لزوما منجر به روی کار آمدن یک نظام سیاسی دموکراتیک نخواهد شد لذا از هر فرصت اصلاحی برای نظام سیاسی مستقر به نفع مردم استقبال خواهند کرد. 
در وهله اول اصلاح طلبان از پزشکیان حمایت کردند. در دیدار سال 1400 ما جزو اولین گروه هایی بودیم که از آقای پزشکیان برای حضور در انتخابات دعوت کردیم و اولین یادداشت رسانه ای  در این خصوص یاداشت من بود که با عنوان: "پزشکیان و ترمیم سرمایه اجتماعی اصلاحات" در روز دوازدهم فروردین ماه 1400 در انصاف نیوز منتشر شد.
تاکید ما در آن زمان بر ترمیم سرمایه اجتماعی اصلاحات بود و بر این امید بودیم که این هدف با حضور مسعود پزشکیان محقق شود. پایه بحث من بر این بود که در دولت آقای روحانی سرمایه اجتماعی اصلاحات برای حمایت از رییس جمهور دولت های یازدهم و دوازدهم صرف شد، به دلیل ضعف های دولت، و تخریب گسترده مخالفان روحانی و برجام اعتماد عمومی از این جریان سلب شده بود. با پایان کار دولت روحانی و با آمدن آقای رییسی اختلاف بین مردم و نظام عمیقتر شد و در شکاف به وجود آمده مردم آسیب می دیدند. بحران نیمه دوم سال 1401 و جنبش زن زندگی آزادی با نشانه هایی از سلب آزادی های مدنی مردم شروع شد. در چنین فضایی با انقطاعی که در دولت سیزدهم صورت گرفت، آقای پزشکیان کاندیدای ریاست جمهوری شد.
من همچنان با تحلیلی که در سال 1400 از کاندیداتوری ایشان داشتم بر این باور بودم که حضور این شخصیت در رقابت های انتخاباتی سرمایه اجتماعی اصلاحات را ترمیم خواهد کرد. و در فاصله 1400 تا انتخابات دولت چهاردهم دیدارهای شخصی من با ایشان ادامه و در 14 خرداد 1403 دیدار دفتر سیاسی حزب با ایشان صورت پذیرفت.
اصلاح طلبان از ایشان حمایت کردند آقای پزشکیان با حضور و حمایت تعدادی از تحریمی ها و تردیدیها که در یکی دو انتخابات قبل شرکت نکرده بودند آرای نسبتا خوبی را در این شرایط کسب کرد و اکنون باید بداند مشروعیت رای او از کجاست؟ برای چه آمده است؟ شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و بین المللی کشور چگونه بود و باید چکار کند؟
مسعود پزشکیان وامدار نظام و مدیون اصولگرایان نیست. ایشان بدهکار مردم است و باید به اقداماتی اصلاحی دست بزند و بتواند با اصلاح شیوه های حکمرانی و مشارکتی، بحران به وجود آمده بین حاکمیت و شهروندان را حل و فصل کند. این اقدامات به چینش کابینه او بستگی مستقیم دارد.

آنطور که از انتخابات ریاست جمهوری به نظر می رسید، حضور آقای ظریف در رای آوری مسعود پزشکیان موثر بود. گویی محمد جواد ظریف نخبگان جامعه را به نامزد اصلاح طلب متمایل کرد. در چنین شرایطی کنار کشیدن وزیر امور خارجه پیشین از دولت چهاردهم چه پیامی برای جامعه و بدنه رای مسعود پزشکیان دارد؟
آقای ظریف دیپلماتی برجسته و سیاستمداری کهنه کار است و سوابق خوبی دارد و در به ثمر رساندن برجام تلاش بسیار خوبی داشت. او تجربه دور کردن کشور از تنش های بین المللی و منطقه ای را در کارنامه خود دارد. ولی به نظر من نقش ایشان در رای آوری مسعود پزشکیان به این شدت نبود.
شخصیت های سیاسی که به خاطر مسعود پزشکیان به میدان آمدند کم نبودند، اما رای مسعود پزشکیان بیش از آنکه سیاسی و ستادی باشد، مردمی بود. سرمایه و راز محبوبیت پزشکیان سلامت، صداقت و شجاعتش بود. به باور من رییس جمهور باید همواره خود را مدیون مردم بداند و برای مردم کار کند و این نظرم را به آقای پزشکیان نیز گفته ام . من ضمن اینکه نقش پر رنگ آقای ظریف در ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان را انکار نمی کنم، ولی نمی پذیرم که بدون حضور او مسعود پزشکیان در انتخابات موفق نمی شد. آقای ظریف، قطعا در تحریک و تهیج مردم و رفع تردید در بخش عمده ای از رای دهندگان، نقش مثبتی داشت و باعث شد بخشی از رای دهندگان پای صندوق حاضر شوند.
امروز ایرادات زیادی به کابینه و نحوه انتخاب وزرا توسط آقای پزشکیان وارد است. آقای ظریف با مردم در ارتباط است و برآیند نارضایتی عمومی از کابینه پیشنهادی به ایشان رسیده و می توان نگرانی او از آینده کار سیاسی در کنار دولت را درک کرد.
با توجه به انتخاب هایی که در معرفی کابینه صورت گرفته، قبول داریم که هماهنگی خاصی وجود ندارد و مشخص است که فشار و سهم خواهی زیاد است. رنجیده خاطر شدن کسی مثل اقای ظریف که در ایام انتخابات نقش پر رنگی داشت و در گزینش و چینش کارگروه ها فعالیت بسیار کرده بود، قابل تصور است. اما از یک سیاستمدار کهنه کار بعید بود که در اوایل راه کنار بکشد و امیدوارم این همکاری مجددا ادامه پیدا کند.

شخصیت مسعود پزشکیان نشان می دهد او زیر بار حرف زور نمی رود. ولی فهرست وزرای پیشنهادی نشان داد کابینه او زیر فشار و سهم خواهی چیده شده، برخی از نام های موجود در این فهرست نسبتی با تحول خواهی ندارند. چرا چنین لیستی توسط آقای پزشکیان ارائه می شود؟
من دلیل اصلی این اتفاق را در ماخوذ به حیا بودن و نجابت ایشان و روحیه سوء استفاده گری در جریان مقابل ایشان می دانم. مسعود پزشکیان باید متوجه این نکته باشد که عرصه ریاست جمهوری با صحنه نمایندگی مجلس فرق دارد. رییس جمهور شخص اول اجرایی کشور است و شخص اول اجرایی قانون اساسی است. او ماموریت سختی بر عهده دارد و نتیجه کارشکنی یا کم کاری دیگران نیز به پای او نوشته خواهد شد پس بهتر بود با تیمی که به او اعتقاد دارند وارد دولت می شد.
مسعود پزشکیان انسان خیر خواهی است و یک سیاستمدار تمامیت خواه نیست. او در دوران انتخابات و پس از آن اعلام کرد که کابینه من کابینه وفاق ملی خواهد بود. برخی این کابینه را ائتلافی و با حضور احزاب و جریان های سیاسی مختلف تصور می کردند و در این مرحله سهم می خواستند. هرچقدر که رییس جمهور نجابت به خرج می دهد، سهم خواهان یک گام ایشان را به عقب می ‌رانند. 
متاسفانه از نگاه مردم این کابینه با اعضایی تشکیل شده که تعدادی از آن ها از دولت سیزدهم آمده اند. وزیر اطلاعات دولت ابراهیم رییسی در این فهرست دیده می شود درحالیکه در روز تحلیف رییس جمهور یکی از مهمترین مهمانان خارجی مراسم در تهران ترور می شود. این حادثه و حوادث مشابهی که در دوران ریاست ایشان بر این مجموعه صورت گرفته، از بحران امنیتی در داخل خبر می دهد.
معرفی آقای رحیمی به عنوان وزیر دادگستری و دیگرانی که از کابینه سیزدهم هستند جزو مشکلاتی است که منتقدین با این فهرست دارند. در وزارت ورزش و جوانان و وزارت کشور نیز همین مشکل دیده می شود این دو وزارتخانه به وزرائی واگذار شده که مخالف رییس جمهور و سیاست های او هستند.
حضور یک نظامی در راس وزارت کشور، آن هم در دولت مسعود پزشکیان این احساس را به وجود می آورد که ماموریت نظامیان، حتی در دولت چهاردهم هم ادامه پیدا خواهد کرد! وزارت کشور به عنوان پیشانی دولت و به عنوان پیش قراول اصلاحات باید بیشترین نسبت را با سیاستهای پزشکیان و انتظارات مردم داشنه باشد.
بخش عمده حمایت ها از رییس جمهور باید در وزارت کشور محقق شود ولی وزیری برای این وزارت خانه معرفی شده که با وجود وی هیچ امیدی به هیچ اصلاحی نمی رود، و عملا پزشکیان در نسبت با جامعه دچار بحران تحقق وعده و کارگزار خواهد شد. در صورت انتخاب این وزیر نیروهای ستادی استانی اولین ریزش ها را تجربه خواهند کرد. این انتخاب درست نبود و بهتر این بود که ریاست محترم جمهوری بر گزینه مورد نظر خود اصرار می‌ورزید.
در مورد وزارت ورزش و جوانان، حمایت زنان و جوانان از مسعود پزشکیان نادیده گرفته شد. انتظار می رفت وزیری جوانتر یا حتی وزیر زن در این پست به کار گرفته می شد. نکته مهم این است که مسعود پزشکیان قبل از اینکه در مجلس به چانه زنی با نیروهای مخالف بنشیند، بسیاری از امتیازات را واگذار کرد. معلوم نیست با این شروع مجلس در مرحله رای اعتماد چه بازی با ایشان انجام خواهد داد؟!

در پروسه انتخابات ریاست جمهوری و پس از آن در مرحله معرفی وزرا، اراده ملت ایران، به عنوان یکی از احزاب رسمی کشور چقدر طرف مشورت قرار گرفت؟ در چه گفت و گو هایی حضور داشتید؟ چه پیشنهاداتی ارائه کردید؟ و چقدر از مشارکت سیاسی احزاب استقبال شد؟
نهاد سازی و ترتیب دادن ساز و کاری برای انتخاب نیروهای خوب در بدنه اجرایی کشور عمل خوبی است. ما نیز به عنوان دوستان پزشکیان از طرح تشکیل کارگروهای انتخاب کابینه استقبال کردیم ولی در مورد دولت بر نحوه چینش و تخصصی بودن نیرو ها ایراداتی وارد است.
در ساز و کار پیش بینی شده از متداولترین روش رسیدگی یعنی پرداختن به رزومه افراد استفاده شد درحالیکه روش های علمی دیگری در جهان به کار برده می شود تا نیرویی مناسب یک مسئولیت انتخاب شود و در این روشهای علمی که از شاخصها و سنجه های کارآمد و موثر استفاده میشود که ارزیاب کمترین خطا را مرتکب میشود.
هم به صفت شخصی و هم به صفت تشکیلاتی اعلام آمادگی کرده بودیم و ارتباطات زیادی داشتیم. اراده ملت ایران، علی رغم اینکه در معرفی مسعود پزشکیان از احزاب پیش رو بود و از سال 1400 اعلام حمایت خود از این نامزد را علنی کرده بود؛ آن طور که باید مورد مشورت قرار نگرفت. البته من به واسطه ارتباط شخصی و دوستانه ای که با دکتر پزشکیان داشتم به طرق مختلف نظرات خود را به ایشان و همراهان ایشان رساندیم 
اراده ملت به این روند معترض نیست، آرزوی ما حل بحران ها و مشکلات کشور است. و برای تحقق این آرمان از هیچ همکاری و مشاوره ای فروگذاری نمیکنیم موفقیت رییس جمهور برای ما مهمتر از حضور در مراجع تصمیم گیری است.
تا اینجای کار در معرفی کابینه چه خطایی را متوجه دکتر پزشکیان میدانید؟ و در توئیتی از شما در شبکه ایکس اشاره ای به فراکسیون مستقلین و انتخاب وزارت جهاد شده، اگر ممکن است کمی توضیح وهید؟
علی رغم حضور افراد کاردانی مثل آقای ظریف و آقای عارف در کنار مسعود پزشکیان، اما از سایر مشاورین و معاونین ایشان نیز انتظار بیشتری می رفت. چند خطای استراتژیک صورت گرفته است. به طور مثال: چرا باید آقای پزشکیان آقای نوری قزلجه را در این زمان بخصوص در فهرست اعضای کابینه قرار بدهد؟! من آقای نوری قزلجه را می شناسم. ایشان فرد فوق العاده توانمندی است.
من بعد از شکل گیری مجلس و قبل از سقوط هلیکپتر رئیس جمهور فقید و پیش از انتخابات ریاست جمهوری، در موضوع تشکیل فراکسیون های مجلس با آقایان پزشکیان و نوری قزلجه مرتبا در تماس بودم تا فراکسیون مستقلین را تشکیل و رهبری کنند. این فراکسیون انرژی عظیمی ایجاد می کرد و می توانست در تحولاتی نظیر انتخاب ریاست مجلس و... نقش ایفا کند، همانطور که این نقش را ایفا کرد و رادیکالهای جریان پایداری از ریاست مجلس باز ماندند. 
به نظر من معرفی نوری قزلجه به عنوان وزیر جهاد، در این بازه زمانی کار درستی نبود. رئیس جمهور محترم باید به استناد اصل 135 قانون اساسی برای وزارت جهاد سرپرست تعیین و معرفی آقای نوری قزلجه را به فرصت آینده موکول می‌کرد، تا آقای قزلجه در کنار سایر نیروهای موثر در فراکسیون  نقش رهبری را در انسجام فراکسیون و کسب رای اعتماد برای  کابینه را ایفا می‌کرد.
اولین خطای استراتژیک رییس جمهور در مورد انتخاب معاونت پارلمانی است. مهمترین نقش این معاونت اخذ رای اعتماد برای کابینه و حل و فصل کردن قوه مجریه با قوه مقننه است. شخصی که برای این پست انتخاب می شد باید حداقل سابقه دو دوره حضور نمایندگی در مجلس را در کارنامه خود میداشت و با زیر و بم مجلس و خواست نمایندگان و حوزه های انتخابی و خصوصا مطالبات مجمع استانی نمایندگان آشنا باشد انتخاب شهرام دبیری عجولانه و نادرست بود. چالش های این انتخاب در زمان اخذ رای اعتماد وزرا خود را نشان خواهد داد.