اندر حکایتِ دشواری دیده‌‌شدن و شنیده‌شدن
ویژه نامه‌ها
بزرگنمایی:
زمانی نه چندان دور، که خبری از رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی و اینترنت نبود، کار احزاب و تشکل‌های مدنی هم برای برقراری ارتباط با مخاطب و رساندن پیام کمتر پیچیدگی داشت. روزنامه‌ها و اعلامیه‌های چاپی، رادیو یا تلویزیون، باتوق‌ها و غرفه‌های کوچک خیابانی، مجاری ارتباطی آنها با جامعه هدف بودند
زهره رحیمی
زمانی نه چندان دور، که خبری از رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی و اینترنت نبود، کار احزاب و تشکل‌های مدنی هم برای برقراری ارتباط با مخاطب و رساندن پیام کمتر پیچیدگی داشت. روزنامه‌ها و اعلامیه‌های چاپی، رادیو یا تلویزیون، باتوق‌ها و غرفه‌های کوچک خیابانی، مجاری ارتباطی آنها با جامعه هدف بودند. شاید سهولت امروزین در ارسال پیامهای متکثر به میلیونها نفر، آنهم در کسری از ثانیه، بنوعی تسهیل ارتباطات تلقی شود، اما همین وضعیت یورش داده ها، برای نهادهایی که دریافت و درک پیامهاشان نیاز به تامل و مکث و تعمیق بیشتر و مداومتری دارد، کار را بسیار پیچیده کرده است. حالا هر شخصِ پیشتر منفعلی، فارغ از اینکه چقدر تسلط در یک موضوع دارد یا چقدر صاحب‌پیام است و چه معنایی برای عرضه دارد یا رسیدن پیامش به مخاطب تا چه میزان از اهمیت برخوردارست، با بی‌شمار تریبونی که او را احاطه کرده‌اند، سهمی در آشفته‌بازار رسانه‌ای رقم زده و البته در این آشفتگی، کار آنان که پیامشان نیازمندِ دقت و تفکر و تامل هرچه بیشتر است، بسیار دشوار و حتی گاهی ناممکن شده است. حالا مختصات و مناسباتِ ارتباط با مخاطب، دگرگون شده است. شما اگر یک حزب هستید نه تنها باید مجهز به دانش سیاسی که باید مجهز به دانش رسانه، روانشناسی، ارتباطات، جامعه‌شناسی، مردمشناسی، تبلیغات و خزانه‌ای از پول باشید تا پیام خود را به بیشترین تعداد مخاطب روزانه برسانید و زیر بمبارانی از اخبار و اطلاعات لحظه‌ای، در بیشترین زمان ممکن خود را مرکز توجه مخاطبان قرار بدهید.
این کار شما حتما دشوارتر است، چنانچه به تفکر و تامل و بحث و گفتگو و پیگیریِ پسینی مخاطبان نیز نیاز داشته باشید. و احزاب از اینگونه پیام‌رسانانند. همه این پیچیدگی‌ها در فضای کنونی رسانه‌ای و ارتباطی ایران دچار چالش‌های مضاعف نیز شده‌اند. چراکه ما اساسا از اینترنت قفل‌شده استفاده می‌کنیم. همان سهمِ از قفل‌گذشته نیز، اسیر فیلترینگ وخیمی است و همان جریان‌های خروجی باریک و انتهایی که به مدد فیلترشکن یا پیام‌رسانهای مجاز مقدور شدند، برای برقراری و در صدر ماندن، نیازمند هزینه مالی مداوم و چشمگیری هستند که تامین درازمدت آن، از توان مجموعه‌های غیرانتفاعی چون احزاب (البته نه همه احزاب) خارج است.
با همه اینها، در جداول این یادداشت، وضعیت کنونی رسانه‌های احزاب را در کشور به نمایش می‌گذارد. هرچند بررسی تقریبا دقیقی صورت گرفته اما از خوانندگان گرامی تقاضا داریم چنانچه اشتباه و نقصی در این اطلاعات وجود دارد از روشهای ارتباطی ممکن به ما اطلاع دهند تا در اسرع وقت اصلاح گردد.
نهایت اینکه فضای سیاسی و رسانه‌ای برای برخی از احزاب و گروه‌های سیاسی بسیار تنگ و محدود است. از سویی این نهادها برای معرفی و شناساندن و فهماندن خود و پیامشان به مخاطب و روشن‌کردن خطوط تمایز خویش با دیگر احزاب سیاسی نیاز به فضاهای رسانه‌ای در دسترس و مناسب دارند که طبق آنچه در بالا گفته شد، از آن محروم هستند. این یکی از دلایل ناشناختگی و کژفهمی رایج در خصوص تحزب و حزب و تشکیلات در ایران است.
حال شما به عنوان یک رسانه حزبی به این می‌ماند:
در مجلس پرازدحام و پرسروصدایی که فریادها هم به سختی شنیده می‌شود. سالن‌های متعددی شما را دوره کردند که هر دم میهمانان از دری وارد و از در دیگری خارج می‌شوند. بالای مجلس، تیم نوازندگان بلند و مدام به شورآفرینی مشغول‌اند. و شما در این میان قصد دارید با بلندگوی ضعیف و نیازمند به تعمیر، متن طویل و نه چندان دلچسبی را در باب معنا و فلسفه زیستن، در همهمه‌ای از جمعیتی ناشکیبا و گریزپا قرائت کنید.
