برچسب:   "منافع ملی"

سؤال این است که احزاب سیاسی از چه راه‌ هایی می توانند باعث تأمین منافع ملی شوند؟ پاسخی که می توان ارائه کرد این است که بر مبنای رویکردهای مطرح شده درباره نقش و کار ویژه احزاب سیاسی در ایران، می توانند عاملی برای ترویج معنویت و کرامت، تلاش برای کسب قدرت و...

بدون‌تردید در یکی از سیاه‌ترین دوران‌های سیاسی ایران در موضوع تحلیل از موقعیت به سر می‌بریم سیاه‌ترین از آن جهت که حاکمیت بدون اشاره به این نکته که محصول روشنش چیست و چه تأثیری در سرنوشت مردمان دارد مخاطبان خود را از مجرای مغلطه اغراق و دوگانه سازی از یک پدیده گمراه می‌کند تا از قبول مسئولیت در قبال اتفاق‌هایی که می‌افتد و منجر به بروز تهدید علیه منافع ملی می‌شود مصون بماند.

باوجوداینکه همه سیاست ورزان و بزرگان کشور بر اهمیت و ضرورت وحدت میان مسئولین، سیاست ورزان رسمی و غیررسمی‌ تأکید و اصرار دارند، اما در عمل مشاهده می‌شود برخی سیاست ورزان اظهارات و عملکردی از خود بروز می‌دهند که فرسنگ‌ها با نیاز کشور به انسجام جناح‌های گوناگون پیرامون منافع ملی، فاصله دارد.

با توجه به اینکه در عرصه دیپلماسی، «قدرت ملی» تنظیم‌کننده سازوکار عرضه و تقاضا است، آنگاه باید گفته شود تنش‌زدایی از روابط خارجه تابع بازگشت دیپلماسی به ذات و خاستگاه علمی خود، یعنی «مذاکره بر سر منافع ملی» و نه هیچ هدف دیگری (منافع جناحی) است.

قرار است که این کارگروه به بسط و گسترش مفهوم منافع ملی و عملیاتی نمودن این بحث در مواضع و عملکرد حزب و جامعه بپردازد.

یک پژوهشگر با اشاره به اینکه اینکه روابط خارجه در چهار دهه گذشته پیوسته متشنج و پرهزینه بوده بر کسی پوشیده نیست، گفت: اما با نگاهی گذرا به روابط بین کشورها درمی یابیم که بیشتر کشورهای کوچک و بزرک با وجود »تضاد منافع ملی«، روابط خارجه نسبتا سودمندی دارند.

حزب اراده ملت ایران باور دارد که علاوه بر حق آزادی بیان که هر اندیشه مردسالار و جمهوری‌خواهی باید بر آن صحه بگذارد، امروزه حق دسترسی آزاد به اطلاعات و شبکه‌های ارتباطی در دنیا یکی از ارکان توسعه فردی و اجتماعی محسوب می‌گردد.

حزب اراده ملت ایران باور دارد که علاوه بر حق آزادی بیان که هر اندیشه مردسالار و جمهوری‌خواهی باید بر آن صحه بگذارد، امروزه حق دسترسی آزاد به اطلاعات و شبکه‌های ارتباطی در دنیا یکی از ارکان توسعه فردی و اجتماعی محسوب می‌گردد.

اگر از مجموعه مطالب ارائه‌شده چیزی خاطرتان مانده باشد من با ورود در مباحث بنیادین در حوزه نگرش و عمل حزبی بیان داشتم که اصلاح‌طلبی در ایران نتوانسته خود را به‌صورت یک جریان مستمر و پویا معرفی کند و این ناتوانی باعث شده است تا در ساختار این مجموعه ارکان و مؤلفه‌های لازمه یک کار سیاسی (1. سازمان‌دهی 2. آموزش 3. انضباط تشکیلاتی 4. تبیین مسئولیت سیاسی) محض نهادینه گردد و ازاین‌روست که جریان اصلاح‌طلبی تا به امروز نتوانسته به سؤالاتی مانند چه چیزی را مطالبه کند، رفتار مطالبه‌گرانه خود را چگونه سامان دهد، دست نیاز و همراهی به‌سوی چه کسانی دراز کند و درنهایت خواست موردتوافق عمومی را چگونه با قدرت در میان بگذارد و به چه طریق آن را دنبال نماید؟ که درواقع تم اصلیِ کار با برنامه می‌باشد منعطف شود و در جهت پاسخ بدان‌ها به یک کار منسجم و منضبط تشکیلاتی تن دهد و ازاین‌روست که امروز بزرگ‌ترین دست آورد و یا انتظار این جریان در کلام یکی از مشهورترین افراد آن این‌گونه بیان می‌شود که «ما نامه‌هایی را به رهبری نوشته و ارسال کرده‌ایم و همین‌که ایشان نامه‌های ما را خوانده‌اند برای ما یک موفقیت محسوب می‌شود!!!!(نقل به مضمون)» و همین نگاه و به‌نوعی سامان‌دهی مطالبات نشان می‌دهد که در میان اصلاح‌طلبان چه مقدار کار و فعالیت حزبی بی‌مایه و سست است و همین عاملی می‌شود که مواضع و ارتباط باقدرت و حاکمیت سطحی و سخیف گردد زیرا که حزب اساساً به مجموعه‌ای اطلاق می‌شود که مهم‌ترین هدف و بزرگ‌ترین اقدامش تلاش برای کسب قدرت است تا بتواند آرمان‌های خود را در میدان عمل و برای بهبود در شرایط عمومی جامعه و ارتقای منافع عمومی عملیاتی بسازد و اگر نتوانست قدرت را به دست آورد و خود عامل بدان شود باید در جایگاه تبدیل مطالبات مردم به توصیه قرار گیرد تا پل ارتباطی بین حاکمیت و مردم شود که اگر با این نگاه به موضع اعلان‌شده توجه شود آیا جز این خواهد بود که بگوییم که اصلاح‌طلبان و یا بخش بزرگی از این نحله هنوز نتوانسته است به مفهوم درستی از آرمان، بهبود در شرایط عمومی و ارتقای در منافع ملی دست بیابد!!! بگذریم و به موضوع اصلی مطلب که همانا طرح و تفسیر چه چیزی را مطالبه و خواست منطقی و عقلانی خود بدانیم و یا بکنیم بپردازیم