برچسب:   "آزادی بیان"

آزادی بیان به عنوان یک عنصر حیاتی محور تمام آزادی‌های مدنی به شمار می‌رود، همان‌طور که فرد به عنوان یک شخصیت حقیقی در جامعه حق حیات دارد و این حق، در واقع از جمله حقوق فطری و طبیعی او به شمار می‌رود

در دنیایی که جهانی‌سازی، اینترنت، آموزش همگانی، آزادی بیان و پذیرفتن نظر مخالف روزبه‌روز در حال گسترش و توسعه است قطعاً تمامیت‌خواهی، ارعاب، سرکوب و قبضه قدرت کاری خلاف نظم جهانی است. از هیتلر تا موگابه و پوتین و اردوغان همه دیکتاتورها ارزش‌های فکری مشترکی دارند که به طور خلاصه چندتایی از آنها را برای دیکتاتور شدن بررسی می‌کنیم.

14 نوامبر اتحادیه اروپا تعدادی از افراد و نهادهای ایرانی را به دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرد. در این لیست تحریمی، شبکه تلویزیونی پرس وجود دارد. بعد از این تحریم جدید، ماهواره یوتل‌ست، شبکه انگلیسی‌زبان پرس‌تی‌وی را از لیست پخش خود حذف کرد و برنامه‌های این شبکه از این ماهواره به طور کامل قطع شد.

قطعاً در کنار آزادی بیان، انتخابات آزاد و اقتصاد پویا موضوع تغییرات اقلیمی باید در گفتمان احزاب سیاسی و رهبران سیاسی ایران قرار بگیرد و در آینده اگر انتخابات برابری در کشور برگزار شد، شاهد این باشیم افکار عمومی نسبت به تغییرات اقلیمی حساس باشد و سیاستمداران برای مقابله با این پدیده راهکار و برنامه داشته باشند.

حزب اراده ملت ایران باور دارد که علاوه بر حق آزادی بیان که هر اندیشه مردسالار و جمهوری‌خواهی باید بر آن صحه بگذارد، امروزه حق دسترسی آزاد به اطلاعات و شبکه‌های ارتباطی در دنیا یکی از ارکان توسعه فردی و اجتماعی محسوب می‌گردد.

حزب اراده ملت ایران باور دارد که علاوه بر حق آزادی بیان که هر اندیشه مردسالار و جمهوری‌خواهی باید بر آن صحه بگذارد، امروزه حق دسترسی آزاد به اطلاعات و شبکه‌های ارتباطی در دنیا یکی از ارکان توسعه فردی و اجتماعی محسوب می‌گردد.

سرویس سیاسی_ قریب صدسال پیش این سرمقاله نوشته‌شده است. گویا مسائل ایران در چرخه تکرار قرار دارد. حتی بعضی مطالب آن می‌تواند برای ما تازگی داشته باشد؟! این است که ازنظر فلسفه تاریخ ملت ایران تاریخ ندارد چراکه حرکت و تغییر ندارد. و در برهمان پاشنه‌ای می‌چرخد که قبلاً چرخیده، گویا ما سه هزار سال است فقط به دور خود چرخیده‌ایم. ملت‌های دیگر دوره‌های برده‌داری، کشاورزی، فئودالیته و بورژوازی و ... را تجربه کرده‌اند و رو به‌سوی جامعه فرا صنعتی و اطلاعاتی و دانایی دارند و ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم! یعنی همان دسپوتیسم شرقی و خودکامگی! به عبارتی اگرچه ما از مظاهر تمدن بشریت سود می‌بریم اما هیچ‌گاه خود مبدع و آفریننده نبوده‌ایم. یک مصرف‌کننده صرف و نیز یک مقلد تمام و کمال. آری ما تاریخ نقلی داریم اما تکامل تاریخی نه!... هنوز هم رهبران سیاسی جامعه ما همچون این نویسنده صدسال پیش، به ما آموزش می‌دهند که حزب یعنی چه. تحزب یعنی چه و ما مانند شاگردان کودن هنوز خوشحالیم که رهبران ما این‌همه فرهیخته‌اند؟! گویا برای اولین باور این سخنان را از پیام‌آوران وحی شنیده‌ایم؟! اما هیچ‌گاه نپرسیده‌ایم اگر چنین است و آن اعتقاد شماست، چرا خود را در مقام پرسش پیروانتان قرار نمی‌دهید؟ چرا به این‌ها که می‌گویید ملتزم نیستید. گویی مدرنیته هم دین جدیدی است که متولیانی دارد و ما نیز عاشقانه و واله گونه باید به دنبالش باشیم و رهبران سیاسی خود را بپرستیم و حق نقد نداریم؟! نه این‌ها برای عمل کردن است نه خلقِ دین و آیین جدید. نتیجه آزادی بیان و مطبوعات و آزادی احزاب و ... برای این است که حال ما را بهتر کند وضع جیبمان و زندگی‌مان را ارتقاء بخشد و الا می‌شود همان دعای همزاد!...مطلب پیش رو تلخیصی است از سرمقاله روزنامه حقیقت، این سلسله سرمقالات، ما را با خودمان بهتر آشنا می‌کند. که نسبت به صدسال پیش چه تغییری کرده‌ایم. پیش رفته‌ایم یا پس؟