چاپ

یکی از زنان سرپرست خانوار که در مترو فروشندگی می کند در گفت و گویی با خبرنگار اراده ملت از وضعیت شغلی و خانوادگی خود گفت:38 سال سن دارم و حدود به هفده سال است که ازدواج کردم یک دختر 8سال و یک پسر شانزده ساله دارم.همسرم پرسکار و برشکار بود اما با واردات جنس های چینی در این زمینه عملا وی بیکار شد.الان هم مشغول کار نقاشی ساختمان می باشد ولی بازار کار او بسیار محدود و کم است دلیلشم اینکه اگر همسر من متری 7هزار تومان برای کارش میگیرد یک تبعه افغانی متری 3الی 4 هزار تومان میگیرد.
وی ادامه داد:10 سال است که در مترو کار می کنم.با تمام سختی ها از شغلم راضی هستم بخاطر اینکه اولا ساعت کاری ندارد دوم اینکه کسی برای انجام کاری به من دستور نمی دهد هرچند در اجتماع وجهه خوبی ندارد و هنوز جا نیفتاده است اما این شغل را به کار کردن در جاهایی که می گویند به خانمی با ظاهری آراسته و ترجیحا مجرد نیاز داریم ترجیح می دهم.
او ادامه داد:کارم سختی هایی هم دارد مثل اینکه تن و بدن آدم از بین می رود زیرا فقط سرپا هستیم و بار در دستانمان هست برای همین موضوع من دست درد دارم و کورتون مصرف می کنم.
برادران و خواهرانم با کار من مخالف هستند و مراقب هستند همسرانشان متوجه کار من نشوند.اما برای من مهم نیست بلکه مهم برای من رفاه فرزندان و درآمد خودم است. این خانوم گفت:مترو برای ما محدودیت هایی بوجود می آورد،جنس های ما را گرفتند،ما را در جمع بیرون کشیدند و اکثرا برخوردهای نامناسبی با ما دارند اما به آنها حق می دهم اگر آنها کنترل نکنند کل مترو را فروشنده ها بر می دارند و دیگر جایی برای مسافرین نیست.دو سال پیش به ما اعلام کردند بیاید مترو امام خمینی ثبت نام کنید تا ما به شما غرفه بدهیم اما ما را فریب دادند فقط خواستند آمار ما را در بیاورند.
اگر غرفه ای هم دادند در مزایده گذاشته اند و قیمت آن را با پیش پرداخت 20 میلیونی از ماهی 2 تا 5 میلیون به متقاضیان داده اند.آخر در مترو مگر می شود 2میلیون اجاره داد؟هیچکدام از همکارانم نتوانستند غرفه بگیرندو تنها کسانی گرفتند مانند عطر فروشی ها که در تمام ایستگاه ها شعبه دارند.
این خانوم در پاسخ به اینکه در انتخابات شرکت کرده اید یا نه گفت:یکبار به روحانی رای دادم و خیلی هم پشیمانم و اگر زمان به عقب برگردد دیگر رای نمی دهم چون خیلی به ما دروغ گفت و هیچکاری برای ما نکرد.دولت هیچکاری برای جوانان نمی کند چرا شرایط ازدواج باید آنقدر سخت باشد که پسر به زندگی زن شوهر دار طمع کند و دختر به مرد زن دار.بارها شده است که به من از این پیشنهادهای بی شرمانه داده اند انقدر عادی شده است که زمانی که به یکی از آنها گفتم آقا من شوهر دارم در پاسخ به من گفت شوهر داری سرطان که نداری من با شوهر تو چیکار دارم! وی گفت:انتخابات شورای شهر رای دادم اما اصلا کاندیدا را نمی شناختم.در دوران قالیباف از بحث املاک نجومی خبر داشتم و برای همین اکثر مردم می گویند در شهرداری بخور بخور است و همه به دنبال پارتی بازی هستند.اما بعد از رفتن قالیباف دیگر کسی را نمی شناسم حتی الان نمیدانم شهردار تهران کیست.گاهی عصرها که برای خرید خانه می روم پولی برایم نمی ماند که با تاکسی به خانه بروم و پیاده آن راه را می روم به همین دلیل است که این مسائل انقدر برای من پر رنگ شده که دیگر فکری برایم نمی ماند که بدانم شهرداری کیست و شورای شهر چه کسانی هستند
در آمد ما به جز کار در مترو،کار نقاشی شوهرم است که آن هم اگر باشد.جدیدا بیمه ما را هم قطع کردند و گفتند باید بیاییم محل کارتان و زندگی تان را ببینیم و 2 نفر شاهد بیاوردید.بخاطر همین یارانه ای که میگیریم فقط برای بیمه آزاد میدهیم و دیگر چیزی از آن باقی نمی ماند.