زهره رحیمی
این متن در ارتباط با سلسله یادداشت‌های ششگانه «در ستایش آن قدرت اصیل» است که از خاستگاه جریان تحول‌خواه و شهروندانِ روی‌گردان از سیاستمداری و حکمرانی کنونی نگاشته شدند.
عبارت «وضعیت بسیارحساس کنونی» بقدری در شرایط مختلف ایران تکرار و تاکید شده که حالا دیگر بضاعت تاثیرگذاری‌اش کمرنگ و کم‌اهمیت است. آنچه اما برای هر شهروند زنده و فعالی از روز عیان‌تر است، اینکه؛ آبادانی رو به زوال گذاشته و تصویر آینده و فرصت‌های رشد، تاریک و مبهم و ناامیدکننده‌اند، سهم شهروندان معمولی از قدرت و تسلط بر امور مختلفِ خانوادگی و کاری و مدنی و سیاسی نحیف و نزار شده، ساحت مهرورزی و تعلق و همبستگی بشدت آسیب دیده، نه تنها امنیت مالی و جانی و شغلی به وخامت اوفتاده که گرانی آنچنان بیداد می‌کند که رفع حداقلی از نیازهای زیستی نیز برای بسیاری به رویا مانند شده است. اینهمه در کنار تحلیل‌های نگران‌کننده‌‌ای از آتیه‌ی سیاست خارجی، داخلی، اقتصاد، جامعه و محیط‌زیست که رو به فزونی گذاشته‌اند. پس علیرغم نقد مقدماتی، باید گفت که: «اکنون در وضعیت بسیار حساسی بسر می‌بریم!»
اما چه کنند؟ و چه کنیم؟
جریان تحول‌خواه، برای برون‌رفت از بحران و وخامت امروزی، جز اصلاحات ساختاری را چاره نمی‌داند. در همین راستا، بنا به معادلات جدید و اضطراری پیش‌آمده، پیشنهاداتی را به عنوان گام فوری و دارای اولویت در مسیر اصلاحات ساختاری توصیه می‌کند. بی‌تردید تاب‌آوردن تلخی عقب‌نشینی از مواضع سیاستی و گشودن دروازه تحول بر کشور، در قیاس با جایگزین‌های ممکن‌اش، بمراتب قابل‌‌پذیرش‌تر و کم‌هزینه‌تر است.
☘ پیشنهادات فوری و قابل‌اجرا خطاب به صاحبان قدرت حاکم با مناسبات کنونی ؛
در رسیدگی به پرونده‌های فساد، شفافیت صددرصدی و عمومی در پیش بگیرند. مسیر بازگشت میلیاردها دلار رقم‌های چپاول‌شده در پرونده‌های فساد را در همان ابتدای سال 1404 فراهم کنند، و زیر نگاه نقاد و پرسشگر جامعه و افکار عمومی آنرا به چرخه واقعی اقتصاد کشور بازگردانند.
از ابتدای 1404 هرگونه تبعیض، تسهیلات و امکانات اضافه و امتیازات ویژه حتی کوچکترین آنها که در اختصاص روسای دولتی، مسئولین، مدیران، مقامات حکومتی و دولتی و نهادهای خاص بوده، از میان برداشته شود.
از هرگونه افزایش بودجه نهادهای غیرمولد در سال 1404 مطلقا پرهیز شود و معادل رقمی آن برای افزایش حقوق پایه کارگری انتقال یابد.
زندانیان سیاسی و صنفی آزاد شوند و هرگونه حبس و حصر و ممنوعیت کاری ناشی از فعالیت‌های صنفی، اجتماعی و سیاسی خاتمه پذیرد.
هرگونه سیاست و عمل قهری و حذفی اعم از اعدام، محاکمه، بازداشت، زندان، توقیف، پلمب، اخراج، تصاحب، تخلیه و تهدید نسبت به هر شهروندی را به بهانه‌های قومیت و مذهب و گفتار و افکار متوقف کنند.
قوانین و مصوبات آشکارا پرهزینه را، سریعا تعطیل اعلام کنند. از جمله قانون حجاب و عفاف و یا قوانین سهمیه‌ها برای گزینش و اشتغال.
☘ چند نکته خطاب به نیروهای مدنی تحول‌خواه زیر سایه اضطرار کنونی:
رصد جدی، دقیق و عمیق شرایط و وقایع بطور روزانه. آموختن و تحلیل و چاره‌اندیشی هرچه بیشتر و عمیقتر در مسیر کاستن از هزینه‌های جامعه.
بازتکرار این اصل حیاتی؛ «اولویت با منافع ملی و سرزمینی است، و نه جریانی و شخصی».
در دسترس‌بودن، حاضر بودن، پویا بودن، در کنار مردم ماندن بجای نشستن، خستگی، کسالت، خمودی و انزوا.
تلاش برای شفاف‌کردن فضای اطلاعاتی و تحلیل بجای ابهام‌زایی و سردرگمی، و تلاش برای ارائه پیشنهادات عملی به جای تکرار واضحات
حفظ و مراقبت از شبکه ارتباطی با بدنه همسو
و آخر اینکه البته سکوت، از حرف بی‌محتوا و بی‌هدف بهتر است.