احمد حکیمی پور باید تلاش کنیم از دل این بحث‌ها راهکار و توشه برای ادامه کار حزب فراهم کنیم. مهم این هست که ما به همسویی برسیم. همسویی وحدت‌نظر نیست. همسویی، همفکری مطلق نیست. همسویی، یعنی جهت ما علیرغم اختلافات معلوم می‌شود و همه به آن سمت حرکت می‌کنیم. لذا در کار تشکیلاتی، رنگی که حزب دارد، باید پررنگ شود. ما نمی‌توانیم حزب را به رنگ خودمان درآوریم. بلکه حزب خودش ارجحیت و موضوعیت دارد. هویتی علی‌حده و جداگانه از تک‌تک ما دارد و ما باید تابع آن باشیم.موضوع دیگر اینکه دوستان ما از شورای هماهنگی بیرون آمدیم و برخی هم مخالف جدی بودند که موجب ریزش در حزب هم شد. این تصمیم دلایل خودش را داشت و همه در زمان خودش مفصل بحث شد. الان باید شرایط سیاسی و مسائل مهم ارزیابی شود و کنش جدید برای حزب تعریف کنیم که بر اساس اهمیت آن زمان خواهد برد. که در این مورد حزب در حال جمعبندی و جمع‌آوری نظرات دوستان است. اما بنده به عنوان کسی که آن‌زمان (خروج از شورای هماهنگی) دبیرکل بودم و خودم خیلی از نامه‌ها و مکاتبات را انجام دادم، بخوبی خاطر دارم که چرا از این ساختار جدا شدیم و پای آن ایستادیم. حالا نمی‌فهمم که چرا برخی از نیروهای ما باید خود را به هر در و پیکری بزنند تا وارد جلسات شورای هماهنگی شوند؟! مگر شرایط تغییری کرده؟ دوستان این قابل قبول نیست و چنین تناقضاتی باید رسیدگی و حل شود. مطمئن باشید که دیگر جناح‌بندی اصلاح‌طلب و اصولگرا دارای معنا نیست و ما در انتخابات شورای بعدی هم خواهیم دید که دیگر این تقسیم‌بندی کاربردی ندارد. لیست‌های جدید و دیگری شکل خواهند گرفت و دیگر لیست‌های قبلی معنا نخواهند داشت. این حرف من به این معنا نیست که به آسیب‌شناسی تصمیمات قبلی نپردازیم، اما ایست یا عقب‌گرد نکنیم. باید این مسئله را به یک جمعبندی برسانیم و تناقضات را در حزب جمع کنیم. امیدوارم مباحث امروز به مسیر و راهبرد آتی حزب کمک کند.نهایت اینکه دوستان، حزب اراده ملت ایران یک حزب واقعا موجود است و چیزی هم که هست، کم نیست. اما بدیهی است که ما از وضعیت مطلوب فاصله داریم اما نباید خود را دستکم بگیریم. ما یکی از 5 حزب اصلی کشور هستیم و هم از نظر نیرو و هم ساختار و زیرساخت درست پیش رفتیم.