امین حسین پور 

داستان راه سراسری ایران زمان نقشه برداری های اولیه و در هنگام ساخت تا هم خاطرات مختلف از قصه ها و داستان هایی است که با عبور از دل طبیعت ایران آدمی را به جاهای بکر و بسیار تماشایی برده است. داستان هایی که همزیستی عشایر با طبیعت نقش هر دو را پر رنگ تر کرده است.
در این بین طبیعت همجوار با ریل در لرستان و شمال خوزستان بسیار گوناگون و دیدنیست طبیعتی که پناهگاه عشایر کوچ ساکن بوده است عشایری است که در مسیر کوچ و ییلاق و قشلاق در مناطق مختلف و بکر سکنی می گزینند و مکان با قطار کوچ عشایر بخش بزرگی از این جابجایی و کوچ را آسان و سریعتر کرده است از این مناطق بکر و دیدن یکی از مناطق اطراف محل راه آهن. شهبازان از توابع روستای مازو اندیمشک و منطقه راه آهن زاگرس است که همیشه در مسیر کوچ ریلی عشایر بوده است منطقه ای که شغل مردمان کشاورزی و دامپروی و گاها ماهیگیری از دریاچه سد دز می باشد به دلیل عدم جاده مناسب جهت ترد بخصوص در فصول بارانی سال است.
ترد به این ایستگاه توسط قطار محلی اندیمشک _ درود صورت می گیرد که همین امر و نبود امکانات رفاهی برای زندگی ساکنین و ساکن روستا و فقط حضور داشته باشد. چند خانوار پرسنل راه آهن در این ایستگاه است و دیگر از آن شور و شوق زندگی و حیات در این روستا خبری نیست شهبازان یکی از ایستگاه های قدیمی راه آهن ایران می باشد.
در کتاب قطار باز احسان نوروزی آمده، ژاندارمی که با هیئت نقشه برداری خارجی همراه بوده است نقل مکان کرده است که به محل ایستگاه شهبازان رسیده است یک پلنگ و خرس در حال ترسیدن هستند که با شلیک چند گلوله هوایی شده و از محل دور شده اند این قصه. خود گواه بر بکر بودن منطقه بوده است کما اینکه هموز هم در اطراف ایستگاه میتوان انواع مختلف بومی منطقه را دید.