جستارگشایی
ازدواج که پیوند زناشویی نیز نامیده می‌شود، یک پیوند فرهنگی و اغلب قانونی/حقوقی به رسمیت شناخته شده بین افرادی به نام همسر یا شوهر است. این پیوند حقوقی تعهداتی را بین افراد پیوند داده شده و نیز بین آنها و فرزندانشان و بین آنها و خویشاوندان سببی‌شان برقرار می‌کند. ازدواج تقریباً یک پدیده جهان فرهنگی است اما تعریف ازدواج بین فرهنگ‌ها و مذاهب و در طول زمان متفاوت است. به‌طور معمول، ازدواج نهاد اجتماعی است که در آن روابط بین فردی، معمولاً جنسی، تأیید یا نفی می‌شوند. در برخی فرهنگ‌ها، ازدواج قبل از انجام هر گونه فعالیت جنسی اجباری است یا به آن توصیه می‌شود.
طلاق به معنی پایان شرعی و قانونی ازدواج و جدا شدن همسران از یکدیگر است و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می‌رود. طلاق معمولاً وقتی اتفاق می‌افتد که استحکام ازدواج از بین می‌رود و میان زوجین ناسازگاری و تنش وجود دارد. طلاق اجتماعی تغییرات در دوستی‌ها و سایر روابط اجتماعی است که مرد یا زن طلاق گرفته با آنها سر و کار دارد. طلاق روانی موقعیتی است که از طریق آن فرد پیوندهای وابستگی عاطفی به همسرش را قطع کند و به تنها زیستن تن دردهد.
طلاق با بطلان ازدواج متفاوت است؛ بطلان ازدواج به معنای این است که ازدواج صورت گرفته از ابتدا باطل و بی‌اعتبار بوده‌است. شیوه انجام طلاق در قوانین کشورهای مختلف بسیار متفاوت است، اما در اغلب کشورها نیاز به تأیید یک دادگاه یا مرجع رسمی حقوقی دارد. مذاهب مختلف نیز رویکردهای متفاوتی به طلاق دارند؛ طلاق در اسلام به اختیار شوهر انجام می‌شود اما زن نیز در شرایط خاصی ممکن است حق طلاق را به دست بیاورد.
بر اساس گزارش دنیای اقتصاد آمار طلاق در سال 1396 رکورد زده و به عدد 175 هزار رسیده‌است و اما همزمان با ثبت رکورد جدید در طلاق، شمار ازدواج‌ها نیز کاهش چشمگیری پیدا کرده و به 609 هزار مورد رسیده‌است. در هر ساعت 20 طلاق در ایران ثبت می‌شود و به ازای هر هزار مورد ازدواج، 318 مورد طلاق رخ می‌دهد.
در جریان بحث همه حاضران موافق بودند که ازدواج در سنین کم یا زیاد باعث مشکلات زیادی می‌شود. در سنین کم فرد بلوغ عاطفی ندارد و سر در گم است و با هر بحثی واکنش هیجانی نشان می‌دهد. ازدواج در سنین بالا هم فرصت خیلی از تفریح ها را از زوج می‌گیرد و خیلی اشتیاق ها از بین می‌رود و آدم در آن سن بیشتر آرامش طلب است.
ازدواج اگر اصولش رعایت شود خیلی خوب است اما اگر اصولی نباشد ازدواج نکردن بهتر است.سن مناسب ازدواج هم برای خانم ها 26-35 سالگی است و برای آقایان هم 30-45 است.
آشنایی قبل از ازدواج باید بین 6 ماه تا یک سال طول بکشد. امروزه متاسفانه سن ازدواج خیلی بالا رفته است که یکی از دلایلش هم دانشگاه است اگر دانشگاه نبود سن ازدواج روی همان 17 تا 20 سال، مثل گذشته می‌ماند.
اگر ایران مانند آمریکا بود که آدم‌ها در دبیرستان هنر را یاد می‌گرفتند و با همان دیپلم می‌توانستند وارد بازار کار شوند خیلی ها به دانشگاه نمی‌رفتند و سن ازدواج هم کم می‌شد.
یکی دیگر از موارد مهم که باید در ازدواج به آن توجه کنیم هم‌سطح بودن زوج است اگر هم‌سطح نباشند یک دیگر را درک نمی‌کنند و مشکلات جبران ناپذیری بوجود می‌آید.
مهم ترین اصل در جریان زندگی صحبت کردن است، اگر مشکلی باشد و زن و شوهر باهم درست صحبت کنند و بتوانند موضوع را درست انتقال دهند 90% مشکلات حل می‌شود. و منم منم باید از بین برود.
نمی‌شود بگوییم رابطه ای که بحث و دعوا دارد بد است بلکه رابطه‌ای دعوا دارد نشان دهنده این است که آن رابطه زنده است.
یکی از موضوعاتی که سبب می‌شود زندگی نگه داشته بشود این است که اگر بحثی پیش می‌آید آن بحث بین دو نفر بماند و بیرون نرود.
از دیگر مباحث پرچالش می‌توان به حق طلاق و جهیزیه اشاره کرد:
حق طلاق با کسی بودن اشتباه است و باید توافق دو نفر باشد مثل این می‌ماند که یک معامله ای انجام شده باشد و به یک طرف از آن قرار داد حق داد که بدون رضایت دیگری معامله را فسخ کرد.
برای جهیزیه هم نباید سخت گرفته باشد و در حد توان زوج باشد درست است.
بدلیل طولانی شدن بحث و ادامه دار بودن بحث تصمیم بر این شد که جلسه بعد هم موضوع ازدواج باشد.