فاطمه امامی 

کودکان آینده سازان، ریشه ها و پایه های ساخت جامعه ی نوین هستند.
محیط زیست و پایداری آن وابستگی مستقیم به تربیت کودکان را دارد. تربیت کودکان با آموزه های طبیعت و حضور در طبیعت باعث سلامتی جسم و روان و کاهش استرس و بیماریهای ناشی از آن  می گردد. دیدن آسمان آبی بدون غبار و دیدن قله ی کوه دماوند از انتهای کویر و ایجاد حس زیبا در او، تمام نماد قدرت پاکداشت طبیعت می باشد. احداث مدارس طبیعت و مشابه آن که باعث شکوفایی استعداد و خروج از آموزش کلاسیک در کودکان می گردد و به آنها فرصت خلاقیت و آموزش گروهی و حضور در پارک های حیات وحش و ....را می دهد و قدرت پرسشگری او را افزایش می دهد و کنترلی برای رفتارهای پرخاشگرانه ی او خواهد بود که این از مواهب حضور در طبیعت می باشد.
دیدن رودخانه یا تالاب و یا دریاچه و دریا و جنگل و حیات وحش در محدوده ی زندگی و مدرسه ی او به او حس مسئولیت پذیری برای حفاظت و پایداری آنها می دهد و به هر تغییر و آسیب در آن کنشی در خور خواهد داد که این عملکرد ناشی از حس شناخت و آگاهی او در منطقه ی زندگی او خواهد بود
تا زمانی که کودکان ایران را درگیر این  نوع آموزش ها و این نوع مدارس مشابه در کشورهای دیگر نکردیم  مانند آنها در مسیر توسعه قرار نخواهیم گرفت. 
کارگروه محیط زیست