فوأد شمس، کارشناس‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی
نیاز امروز ایران یک  «کنشگر مرزی» مثل آقای پزشکیان است. که علاوه بر داشتن خصوصیات شخصی مثبت مثل سلامت مالی، صداقت، شفافیت و صراحت نجیبانه؛ یک خصوصیت برجسته دارد آن هم «کنشگر مرزی» بودن است. 
«کنشگر مرزی» بدین معناست که پزشکیان در لب مرز بین مردم و حاکمیت است. در حاکمیت هست اما در دل مردم هم جایگاه دارد. در بزنگاه‌های مهم از سال ٨٨ تا وقایع ١4٠١ درون  مجلس ماند اما از تریبون مجلس حرف دل مردم را زد. سکوت نمی‌کند اما خیلی اپوزیسیون نمی‌شود. 
 پزشکیان شخصاً مذهبی است اما از جنس مذهبی‌هایی که اکثریت کمتر مذهبی را هم جذب می‌کند. تسلط به قرآن و نهج البلاغه دارد. اما جوری در سخنانش از قرآن و نهج البلاغه استفاده می‌کند که اقشار کمتر مذهبی هم با آن ارتباط می‌گیرند. می‌تواند شکاف بین مذهبیون و کمتر مذهبی‌ها را پر کند. 
 در بحث زنان و البته حجاب هم همین حالت مرزی را دارد. خودش و خانواده‌اش کاملا به حجاب پایبند هستند. اما می‌گوید باید دختران کم حجاب را هم مثل دختران خودمان بدانیم و با آنان مدارا کنیم. در این‌جا هم لب مرز ایستاده تا جلوی درگیر شدن بیهوده سر این موضوع را بگیرد و به دعوا خاتمه دهد. 
 در بحث قومیت هم ضمن تاکید فراوانش به اهمیت وحدت سرزمینی ایران و یکپارچگی جغرافیای آن و تمامیت ارضی، تبعیض قومیت‌ها را نادیده نمی‌گیرد. سخن از حق همه ساکنان ایران می‌زند. رفع تبعیض واقعی در حوزه قومیت‌ها و اهل سنت را می‌خواهد، اما همه این‌ها را در چارچوب کلیتی به نام ایران مطرح می‌کند. این‌جا هم روی مرز ایستاده که اتفاقا جای خوبی است. 
 همین خصلت «کنشگر مرزی» بودن پزشکیان تهدید بالقوه قومیت‌ها را تبدیل به فرصت بالفعل اتحاد بین تمام اقوام ایرانی می‌کند و پروژه بالکانیزه شدن ایران را خنثی خواهد کرد. 
 در دیدگاه اقتصادی هنوز رگه‌های پررنگی از چپ‌گرایی در پزشکیان وجود دارد. بحث «حق» و عدالت برایش اهمیت دارد. خصوصا حق دسترسی همگانی به بهداشت، آموزش، مسکن و دستمزد مناسب برای کارگران. 
 پزشکیان البته متوجه است که در دنیای امروز و فضای ایران نیازمند تعامل با بخش‌های مختلف است و نباید توسعه اقتصادی را هم نادیده بگیرد. در نتیجه شاید بسیاری برای همین تعجب می‌کنند که برخی از حامیان پزشکیان از جریانات راست اقتصادی هستند. 
 این کاراکتر «کنشگر مرزی» پزشکیان است که همه طیف‌ها را همراه کرده. چون واقعیت این است که راه دموکراتیزه شدن جامعه‌ای مثل ایران از همین مدل کنشگری چپ مذهبی لب مرزی می‌گذرد. بسیاری می‌فهمند که حتی اگر آزادی می‌خواهند، باید سطحی از حداقل رفاه معیشتی برای جامعه فراهم کنند. 
 پزشکیان در ادامه راه فقط کافی است خودش باشد و این کاراکتر «کنشگری مرزی» را حفظ کند و با همان ادبیات عدالت‌خواهانه اصیل مذهبی ایرانی‌اش نه تنها رای می‌آورد که اگر همراهی دیگر ارکان را هم داشته باشد می‌تواند شکاف‌های مهم جامعه ایران یعنی شکاف بین مذهبیون_ کمتر مذهبیون، شکاف جنسیتی، شکاف قومیتی، شکاف طبقاتی و از همه مهمتر شکاف بین حاکمیت و مردم را ترمیم کند که البته زمان‌بر است.