فاطمه امامی 
در چند سال اخیر بیشترین پیام و هشدار محیط زیست جهانی که به چشم می خورد، تغییر اقلیم است. پیامی که سال هاست توسط فعالان محیط زیست و متخصصین، با تمام قوا و تلاش های بسیار زیاد که در پوشش آموزش های آکادمیک، NGO وسازمان بهداشت جهانی، انجام می دهند. 
سازمان بهداشت جهانی با تحت پوشش قرار دادن آموزش های گسترده کار خود را خیلی وقت است که شروع کرده و اکنون با چشم غیر مسلح هم همه شاهد اتفاقات و خطرات آن هستیم. آنقدر خطر ملموس شده که فعالان محیط زیست دیگر با اشاره به حوادث جاری می توانند به جهانیان خطرات را گوشزد کنند.
تغییر اقلیم آسیب های زیادی  به جوامع بشری می زند که در این جا فقط  به چند مورد آن اشاره می کنم. 
در کشورهای توسعه نیافته بیشترین آسیب به زنان خواهد بود، زنانی که مدیریت بخش کشاورزی را دارند و در آمد مستقل از شوهران خود دارند. وقتی زمین و آب و همه احتیاجاتِ وابسته به آن آسیب می بیند، فرسایش زمین و عدم باروری آن،  همه به دنبال هم ایجاد شود، که با این حوادث، میزان درآمد تعریف شده برای این زنان کمتر خواهد شد. چون مردان این خانواده وظایف دیگری چون تهیه و شارژ ماشین های کشاورزی و وسایل مربوط به آن را به عهده دارند، وقتی زن دچار بحران شود، این فضای خالی قابل پر کردن نیست.
سیل و زلزله های ناشی از فرو نشست زمین، قربانیان آن، زنان و کودکان و مردان هستند ولی در این بی خانمانی و آوارگی، زنان و کودکان آسیب پذیرترین افراد خانواده خواهند بود چون در این مواقع است که زنان و کودکان در معرض خطر تجاوز قرار خواهند گرفت.
البته خطرات محیط زیستی و پسماندهای خطرناک مانند دود و آلودگی و تصفیه فاضلاب نصیب افراد کم درآمد و فقیر جامعه و کشورهای فقیر می گردد، هم چنان که در پایتخت ایران، تهران، می بینیم  که در شمال شهر و لواسانات و.... آلودگی کمتر است اما تصفیه فاضلاب در جنوب شهر و بوهای متصاعد شده از آن که گاهی سوژه رسانه‌ها نیز می‌شود، از آن مردمان پایین شهر. 
آن چیزی که جهان با آن درگیر است، تولید آلودگی و پسماندهای محیط زیستی از کشورهای توسعه یافته است. بالا ترین رتبه از آنِ آمریکا و چین است  ولی متاسفانه عواقب آن که همانا تغییر اقلیم است، برای همه مردم کره زمین خطرناک است، چون زمین گرد است.
با این تفاسیر، ایران باید نقش خودش را برای کاهش آلودگی هوا داشته باشد که این امر مستلزم  پیگیری آموزش محیط زیست در همه¬ی سطوح و ایجاد مدارس محیط زیستی پیشرفته  مانند کشورهای توسعه یافته می باشد. آموزش های محیط زیست از سطح آموزش کلاسیک در مدارس باید خارج شود و مانند کشورهای توسعه یافته، مدرن تدریس گردد. هر چند اقتضای آموزش های محیط زیستی در ایران، تقریبا یک خروج از حالت کلاسیک است و رفتن بسوی مدرنیزاسیون. در آموزش کلاسیک و با یک کتاب محیط زیست نمی توان به تنهایی به آموزش مطلوب  رسید پس همچنان جای مدارس ویژه در ایران خالی است و برای رسیدن به هدف عالی مجبوریم در مسیر تعالی قرار گیریم. 
همچنین لازمه‌ی رسیدن به این هدف، نقش پر رنگ متخصصین محیط زیست و بازی دادن آنها در همه عرصه های ایران زمین خواهد بود، چون زمین همچنان گرد است.