فاطمه امامی 
کشورهای در حال توسعه و فقیر اگر به طرف فقر اقتصادی و رکود بیشتری بروند تهدید بزرگی برای محیط زیست خواهند بود در کشورهای در حال توسعه ای که دچار فقر شده اند به محیط زیست پناه می برند و عدم مصرف نادرست از منابع آبی و گیاهی، خشک کردن جنگل ها، پیشروی زمین های زراعی و عدم مدیریت پسماند آسیب های جبران ناپذیری به محیط زیست می زنند که عواقب آن گریبانگیر کل کره ی زمین می گردد. زمین گرد است و هیچ آلودگی در آن گم نمی شود.
آلودگی آبها به دریا، اقیانوس و آبهای آزاد می رسد و میکرو پلاستیک ها در قطب و ته اقیانوس ها به چشم می خورند. برای همین سازمان بهداشت جهانی در کنار کلاس های آموزشی آنلاین که متولی آن دانشگاه های آمریکا و... هستند. باید خطر فقر را به عنوان یک هشدار پر خطر برای جهان اعلام کند. هر چند که برای رسیدن به یک اقتصاد سالم و دوری از فقر پذیرش نظام سیاسی دموکراتیک و پیوستن به بازار جهانی الزامی است.
فقیر شدن یک کشور باعث استفاده مستقیم از محیط زیست، فرآورده های آن و معادن می گردد و فقر اقتصادی و به دنبال آن فقر فرهنگی و عدم آگاهی می آورد. گرسنه نگهداشتن فرهنگی و عدم آگاهی کشورهای غنی از منابع، در دراز مدت باعث تخریب هر چه بیشتر محیط زیست خواهد شد. شمارش معکوس برای تغییر اقلیم شروع شده و این سیاست ها، جهان را مورد تهدید قرار داده است.
پس از بین رفتن جنگل های آمازون، هیرکانی، استرالیا و... هر چند وسعت آنها نسبت به یکدیگرمتفاوت می باشد ولی تخریب شدنشان باعث گرم شدن کره زمین و تغییر اقلیم می گردد. امسال کره زمین گرم ترین دمای خود را تجربه کرد. هرچند هشدار آن قبلا داده شده بود که امسال همراه با پاییزی گرم و با عدم تنوع در رنگ برگ های پاییزی و سبز بودن آن خود را نشان داد. تغییر اقلیم باعث تغییر ساعت بیولوژی رفتارهای تولید مثلی جانوران و تکثیر حشرات شده است و آن چیزی که در این فضای آشفته بیش از همه رشد خواهد کرد، آفات گیاهی است.
یکپارچگی درکشورها برای زدودن آلودگی محیط زیست و رعایت استانداردهای محیط زیستی و مدیریت پسماند و زباله باید همراه با همکاری در کاهش فقر و وصل شدن به بازار جهانی باشد و گرنه در حد یک شعار و تنها با سیر کردن ظاهری شکم های گرسنه مردم آفریقا همراه خواهد بود.