اراده ملت، فائزه صدر: نعمت؛ دهقان زاده ای از زرند کرمان بود. روزی که عده ای از مسئولین استانی از جمله فرماندار برای تبریک گفتن بابت قبولی اش در رشته حقوق دانشگاه تهران، به دیدار او و خانواده اش آمده بودند، از سَرِ زَمین بر می گشت که مادرش با دیدن او گفته بود: “ننه این ها چی چی میگن؟ تو چی کار کِردی؟!” نعمت احمدی با تلاش و پشتکارش به حقوقدانی برجسته و استادی محبوب در داتشگاه تبدیل شد. اما آنچه موجب شهرت احمدی نسب شد، جسارت بالای او در پذیرش وکالت متهمین سیاسی، روزنامه نگاران و خبرنگاران بود. احمدی در بند ریال و درصد حق الوکاله ها نبود و از دردسر وکالت اهالی رسانه و سیاسیون پرهیز نکرد. آنچه در ادامه می خوانید، بخشی از آخرین گفت و گوی نگارنده با روانشاد نعمت احمدی نسب درباره اخراج اساتید دانشگاه است:زمانی نه چندان دور، اکثر حرکت های سیاسی از دانشگاه ها و از دل گروه ها و تشکل های دانشجویی آغاز می شد، دانشجویان از جمله پویاترین و فعال‌ترین گروه های اجتماعی بودند، اما امروز رفتارها با دانشگاه، دانشجویان و اساتید نشان می دهد که دانشگاه مورد نظر حاکمیت دانشگاه های دهه 50 یا دانشگاه های دو دهه اول انقلاب نیست. عقیده شما در این رابطه چیست؟دانشگاه ها محل تضارب آرا است. دانشجو با پرسش هایش می آید و دانشگاه باید زمینه مناسب را برای پاسخگویی فراهم کند نه اینکه راه فکر کردن جوانان را ببندد.ذات دانشگاه این است، دانشگاه ها باید پذیرنده جوانانی باشد که هزار و یک دغدغه دارند. نمی شود هربار که یک دغدغه در این جوانان نمایان شد، سرکوب شوند.دانشجو به دانشگاه می آید تا خودش را پیدا کند می آید تا آینده اش را بسازد. رفتار این جوان ها‌پاسخی به محرک های محیط است. اگر امروز غمگین و ناامید هستند و اگر روزی سرشار از شور و شوق یودیم همه انعکاسی از جامعه است.با سرکوب دانشجو و استاد که نمی شود انعکاس واقعیات جامعه از طریق این قشر را تغییر داد و حقایق را وارونه کرد. هر درجه از سرکوب اعتراض جامعه را به دنبال دارد.آقایان می دانند که مردم انواع و اقسام گرفتاری ها را تجربه می کنند و حال جامعه خوب نیست. چرا تصمیماتی می گیرند و کارهایی می کنند که عصبانی و معترض شدن جامعه را به دنبال دارد؟!شما هم قربانی جریان اخراج اساتید شدید، آیا تغییر نگاه اساتید دانشگاه می تواند جهت و جریان دانشگاه های کشور را تغییر دهد؟ آیا اساتید جدید و هم سو در بدنه آکادمیک کشور پذیرفته و در جریان پویای دانشگاه جذب خواهند شد؟در دهه 60 و هم زمان با انقلاب فرهنگی هم بسیاری از اساتید دانشگاه پاکسازی شدند. آن زمان به این فکر نشد که برای تحصیل این افراد هزینه شده است.کنار گذاشته شدن یک فرد تحصیل‌کرده و با تجربه باعث می شود این نخبگان به انزوا کشیده شوند یا مهاجرت کنند که در هر صورت خسارت بزرگی برای کشور است.استادی که مثل جریان حاکم فکر نمی کرد و منتقد بود، به سرعت شناسایی می شد و به قول خودشان پاکسازی می کردند. آن دوره هم با گروهی از آدم های دارای اندیشه بی مهری شد، با آن ها بداخلاقی شد و دلشکسته و دلسرد شدند.بسیاری از آن اساتید امروز در ایران نیستند، کشور را ترک کردند ولی شغل معلمی را ترک نکرده اند. خوشبختانه بعد ها دانشگاه آزاد بخشی از این اساتید را جذب کرد.آن نگاهی که در انقلاب فرهنگی اساتید را پاکسازی می کرد امروز هم در دانشگاه های کشور جولان می دهد. در این چند وقت اخیر چندین استاد دانشگاه اخراج شده اند؟حقوق خود من را قطع کردند و بدون اینکه استاد جایگزین من تعیین شده باشد کلاس های من را تعطیل کردند. من را اینطور از دانشگاه آزاد کنار گذاشتند. بقیه را هم به بهانه های دیگر با روش های دیگر کنار زده اند. به یکی کلاس نمی دهند یا قرارداد استادی را تمدید نمی کنند.به شما می گویم صبح ها که به دادسرا می رفتم حالم از دیدن گرفتاری مردم بد می شد، من سال گذشته به عشق دوشنبه ها که سر کلاس بودم زندگی کرده ام.شاهد مطرح شدن دلایل و بهانه های مختلفی در پروسه اخراج اساتید هستیم. آیا این اخراج ها مبنای قانونی دارد؟ در صورت منفی بودن پاسخ آیا می توان با طی کردن پروسه شکایت قانونی از این روند جلوگیری کرد؟اخراج استاد از دانشگاه به نوعی محروم کردن او از حقوق اجتماعی اش است. هیچ نهادی با هیچ عذر و بهانه ای نمی تواند فردی را از حقوق اجتماعی اش محروم کند. داشتن شغل یکی از حقوق مردم جامعه است.این امکان وجود دارد که دانشگاه اخراج اساتید را با دلایل قانونی تایید کند و بهانه هایی محکمه پسند ارائه کند. اما اگر بهانه اخراج تخلفاتی از ناحیه اساتید است باید ابتدا اخطار شفاهی داده شود و بعد باید حتما اخطار کتبی در پرونده استاد اخراجی وجود داشته باشد. بدون طی شدن این پروسه اخراج اساتید قانونی نیست.هنرپیشه را به دلیل انتشار یک فیلم بدون روسری، استاد دانشگاه را بخاطر حمایت از دانشجویان و کسبه یک پاساژ را به خاطر مشتریان بدون حجاب، از شغلشان محروم نکنید.کشور در شرایط ملتهبی است. در این وضعیت باید با جامعه مدارا کرد. این حرکات و رفتار ها به این می ماند که در لحظه عصبانیت تصمیمی گرفته باشیم که بعدا موجب پشیمانی ما خواهد شد.گفتگوی نعمت احمدی در واپسین روزهای حیات او انجام شد.حتی فرصت سپاسگزاری از او بابت وقتی که در اختیارمان گذاشت را نیافتیم.هرچند در دانشگاه و دادگستری،در کسوت استاد و وکیل بسیار کوشید، از هر دو رانده شد. رنجیده و بیمار، با ما آخرین سخنانش را گفت و رفت.هیأت تحریریه نشریه «اراده ملت» این ضایعه دردناک را به جامعه دانشگاهی،وکلا،حقوقدانان،فعالان سیاسی و اجتماعی،دانشجویان ،دوستداران و بخصوص به خانواده ایشان تسلیت عرض مینماید.روحش قرین آرامش ابدی باد.