علیرضا مالمیر 
کیت میلت یکی از پیشگامان جنبش زنان است و نامش با تئوری سیاست جنسی گره خورده است. میلت از متفکران موج دوم فمینیسم است. او در کتابش درصدد برآمده خوانشی جدید از موضوعات فمینیستی ارائه دهد که بیشتر مبتنی بر رویه ‌های تبیینی فمینیست ‌های رادیکال است. آنها شاخص سراسر جامعه را ستمگری می‌دانند و معتقدند هر نهاد، نظامی است که به وسیله‌ آن می‌توان سلطه مردان بر زنان را رواج داد. بنیادی‌ترین و مهمترین ساختار نابرابری اجتماعی را نظام پدرسالاری می‌ پندارند. بنابراین کانون فکری در مباحث آنان مخدوش کردن نظام پدرسالاری به عنوان یک صورت اجتماعی است. 
میلت و همفکران او در رویکرد رادیکالی معتقد به جدا بودن زنان از مردان بودند و چون حتی در نزدیک ترین روابط زنان زیر سلطه مردان قرار خواهند گرفت. این گروه (انقلاب سیاسی) را تنها راه حل نجات زنان تلقی می‌کردند. به باور آنان زنان باید بر اساس زنانگی واقعی، هویت جدیدی برای خودشان ایجاد کنند. زیرا با ارزش ترین خصوصیات، مربوط به خصوصیات خاص زنان است. زنان باید جدا از مردان زندگی کنند.
میلت بیان می‌کند که (وضعیت بین جنس‌ها) موقعیتی از تسلط و تبعیت است که از هوشمندانه‌ترین شکل استعمار داخلی به دست آمده است، به این معنی که زنان اغلب نمی‌توانند ببینند که تحت ستم قرار می‌گیرند، زیرا کاملاً نسبت به آن فرهنگ‌پذیر هستند. ظلم و ستم حتی ممکن است از منافع مردانی که صاحب آن‌ ها هستند دفاع کند. او استدلال می‌کند که سلطه جنسی شاید فراگیرترین ایدئولوژی فرهنگ ما باشد و بنیادی‌‌‌‌‌ترین مفهوم از قدرت را ارائه دهد.
این کتاب در سال 1970 شوکی به نظام سیاسی سلطه مردان ایجاد کرد، چیزی که امروزه تا حد زیادی فراموش شده است.
میلت با ارائه مبنای نظری گسترده‌ای از مفهوم پدرسالاری، جنبش معاصر زنان را قوام بخشید. او استدلال می‌کند سیاست جنسی مبتنی بر زن ستیزی هم به شکل نهادی و هم به صورت خصوصی سرکوب زنان را به همراه می‌آورد او با انتقاد از شیوه‌های عمل مردسالاری- زیست‌شناسی، خشونت جنسی، طبقه و آموزش در تفکر معاصر در مورد نقش‌های زنانه طرحی نو برانگیخت.
اما باید اشاره کرد که کیت ملیت در کتاب سیاست‌های جنسی، بر آن ست که سیاست، روابط مبتنی بر قدرت است. او به تشریح ساز و کار سلطه مردان چه در شکل شخصی آن و چه در قالب ایدئولوژیکی و نهادها و ساختارهای مرتبط با آن پرداخته  خط بطلان می‌کشد.