رحیم حمزه
بشریت در گستره جهانی روزهای سخت و تلخی را سپری می‌کند، انسانیت انسان به مسلخ معادلات سیاسی برده می‌شود. جنگ اتفاق نامبارکی است و صلح مطالبه جدی و همواره‌ی بشر بوده، هست و خواهد بود. در گستره‌ی داخلی نیز جنگ و صلح به انحاء مختلف اتفاق می‌افتد و در قالب تقابل و تعامل قابل تبیین است، همانطور که در یادداشت‌های قبلی اشاراتی رفت و بیش از آن مجالی برای نوشتن نیست. در کشور ما قطار سیاست در کمال تعجب خالی تر از قبل و بی رحمانه تر در حرکت است و نگران کننده، چه بسا می شود گفت تجارت اعتماد باعث شده تلفاتش روزافزون شود و …
اما نگران کننده‌تر انفعال مردم در دخالت در تعیین سرنوشت خودشان است. ضرورت دارد علل و دلایل این انفعال تحلیل و تبیین شود و موانع و عوامل برون رفت از آن شناسایی شود.
اگر چه فعلا بستر حکمرانی حزبی فراهم نیست ولی این موضوع می‌تواند در دستور کار احزاب قرار گیرد و به چالش کشیده شود.
به نظرم می‌طلبد این پیشنهاد از سوی احزاب و گروه‌هایی که دل در گرو منفت ملی دارند جدی گرفته شود، از ما گفتن بود، حزب اراده ملت که همواره و در حد بضاعت خود موضوع انفعال را آماج قرار داده و دیگران هم می‌توانند همراه شوند، راهکار اولیه اش هم در ائتلاف و گردهمایی احزاب مردمی در راستای هم فکری و هم افزایی است.