فائزه صدر
نعمت احمدی حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری، روز جمعه سی و یکم شهریور ماه پس از گذراندن دوره نقاهت درگذشت. نعمت احمدی یکی از وکلای جسور و آشنا به رسانه بود که به دلیل وکالت پرونده های روزنامه نگاران در دهه هفتاد و همچنین قبول وکالت پرونده های مهمی چون قتل‌های محفلی در کرمان شناخته شده بود.
نعمت احمدی نسب دارای فوق لیسانس حقوق و دکترای تاریخ در فروردین 1334 در شهر زرند استان کرمان در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد. با گذراندن دوره ابتدایی در شهر زرند برای ادامه تحصیل به کرمان رفت و در سال 1347 از دبیرستان شهاب کرمان دیپلم گرفت.
او در سال 1350 وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در سال 1355 مدرک فوق لیسانس رشته حقوق را اخذ کرد. وی از سال 1356، کارآموزی خود را در تهران آغاز کرد. نعمت احمدی بعد از انقلاب وارد مقطع فوق لیسانس تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی شد و همین رشته را در سال 1372 با مدرک دکتری به پایان رساند.
سپس در رشته تخصصی تاریخ و همین طور دروس تلفیقی دو رشته تاریخ و حقوق در دانشگاه امام جعفر صادق (ع) و دانشگاه آزاد اسلامی به تدریس پرداخت و از سال 1383 رسماً وارد گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی شد و به عضویت در هیئت علمی این دانشگاه در آمد.
با آغاز به کار دولت اصلاحات و شروع فشارهای روز افزون بر مطبوعات و روزنامه نگاران، پرونده‌های فراوانی علیه مدیران مسئول و نویسندگان و روزنامه نگاران تشکیل شد.
در آن زمان وکلایی که مایل به قبول وکالت در چنین پرونده هایی باشند، چند نفر بیشتر نبودند. نعمت احمدی یکی از این افراد بود. در‌حالی که بسیاری از وکلا چنین پرونده هایی را دردسر می دانستند او سختی را بر خود می خرید.
از چهره های سیاسی و مشهوری که نعمت احمدی وکالت آنها را بر عهده داشت می‌توان به وکالت فیاض زاهد، فیض الله عرب سرخی و ماشاا... شمس الواعظین اشاره کرد.
نعمت احمدی در کنار تدریس و وکالت، سال‌ها با نشریات مختلف از جمله روزنامه های سلام، شرق، آرمان، اعتدال، ستاره صبح و هفته نامه ارزش همکاری داشت.
احمدی با وجود فشارها و تهدیداتی که در دهه های گذشته برایش به وجود آمده بود، هیچ گاه از رسانه ها و خبرنگاران فاصله نگرفت. او حتی در آخرین هفته های زندگی درحالیکه در بستر بیماری بود و به گفته خود او یکی از سخت‌ترین بیماری هایی بود که انسانی می تواند به آن مبتلا شود، اما هرگز درخواست خبرنگاران برای مصاحبه یا گفت و گو برای مشورت حقوقی را رد نمی کرد.
بعد وقایع نیمه دوم سال 1401 با عدم ارائه کلاس و قطع حقوق، از تدریس او در دانشگاه جلوگیری شد. در فروردین ماه سال جاری نیز پروانه وکالت ایشان ابطال شد و وی را به طور دائم از اشتغال به وکالت منع کردند. نعمت احمدی به فاصله چند ماه پس از آن بی مهری و حق کشی، بیمار و خانه نشین شد.