علی مجدم
مردم ابزار و هدف توسعه هستند. اما قدرت، منابع و منافع آنها متفاوت است و چنانچه دولتی بخواهد کارآمد باشد باید نماینده و پاسخ‌گوی همه آنان باشد. در حکمرانی خوب بین سه رکن اصلی دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی ارتباط نزدیکی وجود دارد با ورود شهروندان یا به مفهوم سازمان‌یافته‌تر آن، جامعه مدنی، به عرصه تصمیم گیری و سیاست‌گذاری، جریان اداره کشور از یک نظام اقتدارگرا و آمرانه به فرایندی مردم‌سالار و مشارکتی تبدیل خواهد شد. احزاب، آزادی‌های بیان، انجمن‌ها، گردهمایی‌های صلح‌آمیز و حق مشارکت در امور عام از جمله حقوقی‌اند که امکان بسیج مردمی را برای برآوردن تغییرات مثبت فراهم می‌کند. ما تنها و تنها می‌توانیم از دانش و خرد همگانی سود ببریم. بنابراین قبل از اینکه تصمیمی بگیریم باید به صدای همه گروه‌ها من‌جمله به صدای افراد به حاشیه رانده شده گوش بدهیم. بسیاری از متفکران و منتقدان سیاسی معتقدند خواست، اراده و همت هر ملتی عامل بسیار مهمی در اصلاح و بهبود حکومت کشورشان می‌باشد. لذا تقویت صدای توده مردم به‌عنوان یک عامل سرعت بخش قوی برای تغییر عمل می‌کند و پتانسیل خوبی برای پاسخ گویی و حساس‌تر کردن مؤسسات عمومی دارد. تقویت این صداها در محیطی که دولت به‌شکل ارائه کننده انحصاری خدمات فعالیت می‌کند بسیار با اهمیت می‌باشد.