حامد نامجو 
ابراهیم گلستان با نام اصلی سید ابراهیم تقوی شیرازی داستان‌نویس، مترجم، روزنامه‌نگار، عکاس، منتقد و کارگردان بود. او 26 مهر 1301 در شیراز متولد شد. پدرش روزنامه‌نگار و مؤسس روزنامه گلستان در شیراز بود. ابراهیم گلستان کمتر از 14 سال داشت که زبان‌های عربی و فرانسوی را آموخت. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شیراز گذراند و در 19 سالگی راهی تهران شد و تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه تهران را شروع کرد. او در 21 سالگی با دختر عمویش، فخری گلستان ازدواج کرد. 
در دوره دانشجویی به عضویت حزب توده درآمد و تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد. او از سال 1323 به‌عنوان عکاس روزنامه‌های رهبر و مردم حزب به کار مشغول شد. همچنین او یک سال به‌عنوان مسئول حزب توده در مازندران شرقی در شاهی مازندران زندگی کرد و بین کارگران به فعالیت حزبی پرداخت. ابراهیم گلستان در سال 1326 از حزب توده جدا شد. او در همین سال اولین مجموعه داستانی خود با نام «به دزدی رفته‌ها» را منتشر کرد. در همین دوران بود که گلستان به آبادان نقل‌مکان کرد تا انتشارات «شرکت نفت ایران و انگلستان» را اداره کند. او در سال 1330 مترجم دیلن تامس بود که برای نوشتن مطالب تبلیغاتی برای شرکت نفت به آبادان رفته‌بود. گلستان در زمان فعالیت در این اداره، مدتی را به ترجمه رمان‌های معروف جهان برای نشریه روزانه «اخبار هفته» گذراند و مدتی هم دبیر این نشریه بود. همچنین با مجله انگلیسی دیلی نیوز همکاری داشت. فعالیت گلستان تا سال 1333 در این اداره ادامه پیدا کرد تا اینکه اداره امور دایره تهیه عکس و خبر کنسرسیوم نفت را بر عهده گرفت. وی پس از سال 1336، استودیوی سینمایی خود را با نام «استودیو گلستان» تأسیس کرد و تعدادی فیلم مستند برای یکی از سازمان‌های شرکت نفت ساخت. یک آتش و موج و مرجان و خارا از این جمله‌اند. 
گلستان کارگردان دو فیلم داستانی با نام‌های خشت و آینه (1344) و اسرار گنج دره جنی (1350) نیز بوده است. وی همچنین تهیه‌کننده فیلم خانه سیاه است به کارگردانی فروغ فرخزاد بوده است. گلستان آغازگر نوعی جدید از داستان‌نویسی در ایران است. او مجموعه داستان‌هایی مرتبط با هم را خلق می‌کرد. گرچه این سبک در غرب سابقه‌ای طولانی داشت، اما آن زمان در ایران کاملاً جدید بود. گلستان در داستان‌هایش از نثر آهنگین استفاده کرده است. همه این ویژگی‌های قابل‌توجه در آثار گلستان، از او نقشی پررنگ در پیشرفت داستان معاصر فارسی به‌جا گذاشته‌است. گلستان در سال 1346 موقتاً به انگلستان مهاجرت کرد و در سال 1350 به ایران بازگشت، اما در سال 1356 برای همیشه ایران را ترک کرد و مقیم انگلستان شد.