حامد نامجو

احمدرضا احمدی نویسنده، شاعر و نقاش مشهور ایرانی درگذشت. او بنیان‌گذار سبک ادبی موج نو در دهه‌ی 1340 ایران بود و از جمله مشهورترین آثار او می‌توان به کتاب‌های “آپارتمان، دریا” و “آبشارهایی‌ که بر خوابم فرو ریختند” اشاره کرد. وی در تاریخ 30  اردیبهشت 1319 در کرمان متولد شد. پدر او کارمند وزارت دارایی بود و احمدرضا کوچک‌ترین فرزند خانواده‌ای هفت‌نفره بود. احمدی سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال 1326 با خانواده به تهران مهاجرت کرد و در دبستان ادب و صفوی تهران دوران ابتدایی را به پایان برد و دوره دبیرستان را در دارالفنون گذراند.

روزهای پرهیاهوی تهران و سربرآوردن شعر نو از دل قالب‌های کلاسیک، هم‌زمان با اقامت احمدی در تهران بود. روزگاری که اینگونه از آن یاد می‌کرد:
“روزهای خیلی وحشتناکی بود، سرما، غربت و غریبی .1327 همان سالی که شاه تیر خورد، مدرسه‌ای که من در تهران می‌رفتم به اسم ادب، پشت مسجد سپهسالار بود. در آن زمان، هر روز در جلوی مجلس تظاهرات و بزن‌وبکوب بود. جلوی چشم ما ملت را می‌گرفتند و می‌بردند. تنها زیبایی‌اش این بود که کنار مدرسه ما کلاس سنتور ابراهیم سلمکی بود. شهرها که از مدرسه مرخص می‌شدیم، می‌ایستادیم و از صدای ساز لذت می‌بردیم.”
در سال 1344، احمدرضا احمدی به‌همراه گروهی از نویسندگان و روشنفکران آن زمان، گروه ادبی طرفه را با هدف دفاع از هنر موج نو به‌ویژه در شعر فارسی تأسیس کردند. از جمله فعالیت‌های این گروه ادبی می‌توان به انتشار آثار و مقالات و همچنین انتشار دو شماره از نشریه‌ی طرفه اشاره کرد. اعضای اولیه‌ی این انجمن عبارت بودند از:  محمدعلی سپانلو، نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علا، مهرداد صمدی، بهرام بیضایی، اکبر رادی، جعفر کوش‌آبادی، مریم جزایری و جمیله دبیری.
احمدرضا احمدی از سال 1349 برای کار به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رفت. او در ابتدا به‌عنوان مدیر تولید موسیقی به فعالیت پرداخت و سپس تا زمان بازنشستگی خود در سال 1373، به‌عنوان ویراستار با بخش انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری کرد.. احمدرضا احمدی نخستین مجموعه‌ی اشعار خود را با عنوان “طرح” در سال 1340 منتشر کرد و این کتاب با استقبال بالایی از سوی منتقدان و مخاطبان آن دوره روبه‌رو شد. احمدی مطالعه‌ی زیادی در خصوص سبک شعر نیمایی داشت و به‌طور کامل با این سبک آشنا بود. همین آشنایی و تسلط سبب شد تا با بهره‌گیری از اصول شعر نیمایی دست به خلق سبکی جدید بزند.
آثار احمدرضا احمدی را می‌توان از بسیاری از جهات نوعی حدیث نفس و گفت‌وگوی او با خودش نیز دانست.
در سال 1378 کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده را به او اهدا کرد. در سال 1385 نیز وی به‌عنوان شاعر برگزیده پنجمین دوره اهدای” جایزه شعر بیژن جلالی” انتخاب شد. همچنین در سال 1388  نیز نامزد دریافت جایزه هانس کریستین آندرسن شد.
از آثار وی می‌توان به:
هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود
بهاریه
همه شعرهای من
روزی برای تو خواهم گفت
چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود
ساعت 10 صبح بود 
و ...
اشاره کرد.