سفر در زندگی انسان همواره نقش پررنگی داشته است. در گذشته برای بقا و پیدا کردن خوراک بهتر، بعدتر به منزله یافتن سرپناهی مناسب آب و هوای هر فصل، گاهی به مثابه بستری جهت  تجارت و این روزها روشی برای تفریح و سرگرمی است. در این میان و به فراخور نیاز انسان مدرن، گونه ای از سفر ترویج یافته که به تدریج بدل به یک سبک زندگی شده است. سفر با دوچرخه یا “سایکل توریست” .
این شکل از مسافرت که با دوچرخه است، به مسافرش این امکان را می دهد که با سرعت کم، کل مسیر را سیر و سیاحت کند. این آهستگی و پیوستگی سبب شده که علاقمندان این شکل از سفر به انسان هایی صبور تبدیل شوند. انسانهایی که برخلاف معیارهای جهان سرمایه داری، به مسیر بیشتر از مقصد توجه نشان می دهند و درک متفاوتی از زندگی در لحظه دارند.
 در خرداد ماه سال جاری نمایشگاه عکسی از این شکل سفر توسط گروه سایکل توریست های ایران در موزه برادران امیدوار مجموعه کاخ سعدآباد تهران برگزار شد. 

دوچرخه هایی از سراسر ایران
 “امین امینی فرد” که یکی از اعضای هیئت موسس این گروه است، پیرامون ماهیت و تعداد اعضای گروه چنین می گوید:
گروه سایکل توریست های ایران از مهرماه سال99 در بستر یکی از شبکه های مجازی تشکیل شد و تاکنون بالغ بر 400 عضو از 50 شهر ایران دارد. اعضایی که همگی پا به رکاب هستند و با دوچرخه سفر می روند. جهش قابل توجه علاقه به دوچرخه سواری و به تبع آن این شکل از سفر به دوران همه گیری کرونا برمی گردد. زمانی که مردم به ورزش های انفرادی در محیط باز نیاز داشتند و دوچرخه سواری یکی از بهترین شکل های پاسخگویی به این نیاز قلمداد می شد.

برای رکاب زدن سالم
این سایکل توریست راجع به چرایی و هدف تشکیل گروه پاسخ می دهد:
در بررسی های صورت گرفته و معاشرت با سایر سایکل توریست ها، متوجه شدیم که اغلب همرکابان در اثر استفاده  از دوچرخه نامتناسب با ساختار بدنشان، پس از مدتی دچار آسیب های متعدد جسمانی می شوند. علاوه بر آن بی اطلاعی از تکنیک صحیح رکاب زدن و دوچرخه سواری اصولی باعث افزایش استهلاک دوچرخه و ابزارش می شود. پس با توجه به این دو نیاز تصمیم گرفتیم در بستر یک گروه، موارد مذکور را توسط افراد مجرب و متخصص این حیطه آموزش دهیم. که این دو مهم با تبادل نظر و تهیه فیلم های آموزشی و بازنشر آن در گروه محقق شد. 

معادل فارسی سایکل توریست، گردشگر دوچرخه است. امینی فرد در تشریح بعد گردشگری این نوع سفر بیان می کند:

از آنجایی که ما در 50 شهر ایران  نماینده داریم،  این موضوع سبب می شود تا دوستان دوچرخه سوار پیش از رفتن به هر شهری با نماینده آن منطقه ارتباط برقرار کرده و پیرامون رکاب زنی و شرایط سفر دوچرخه ای به آن نقطه کسب اطلاع  کنند. اطلاعاتی که با گوگل کردن و یا از طریق برنامه های اینترنتی به دست نمی آید ومنوط به ارتباط مستقیم دوچرخه سواران است. چرا که شیب و جنس آسفالت یک جاده را فقط یک دوچرخه سوار به خوبی حس می کند! از طرفی این شکل از ارتباط بین شهری مابین دوچرخه سواران سبب ارتباطات بی نظیری در سراسر ایران شده و دوستی های موثری شکل گرفته است. روابطی که نتیجه اش راحت و آگاهانه سفر کردن به نقاط مختلف سرزمینمان است.

از بوشهر تا تهران
در پاسخ به سایر برنامه های گروه سایکل توریست های ایران، امینی فرد چنین می گوید:
بجز موارد مطرح شده که شامل آموزش نکات صحیح رکاب زنی و اصول فنی دوچرخه بود، با همکاری روابط عمومی گروه آقای حبیب فیوض، همایشی  با حضور 150 نفر از دوچرخه سواران در دی ماه 1400 برگزار شد. در این همایش که اولین گردهمایی حضوری اعضای گروه  در بوشهر بود، به ماهیت گروه و اهم برنامه هایش پرداختیم.
همچنین حضور در نمایشگاه بین المللی گردشگری سال 1401 تهران و رونمایی از پیراهن گروه سایکل توریست های ایران هم از برنامه های گروه بوده که به طور اخص بر بعد گردشگری این شکل از سفر توجه کردیم. 

برادران امیدوار
مه لقا ظهیرالاسلام دبیر اجرایی اولین نمایشگاه عکس گروه سایکل توریست های ایران، دلیل انتخاب محل برگزاری نمایشگاه را این گونه بیان می کند:
از آنجایی که برادران امیدوار اولین افرادی بودند که با دوچرخه سفر کردند، بسیار مایل بودیم که نمایشگاه در این مجموعه برگزار شود. البته به علت بوروکراسی های فراوان حاکم بر سیستم اداری این پروسه بسیار طولانی و زمان بر بود و همین عامل اثر بدی در تبلیغات نمایشگاه داشت. اما با وجود تمامی مشکلات برگزار شد. 
ثبت با سفر برابر است!
وی به هدف اصلی برپایی چنین نمایشگاهی اشاره می کند: مستند سازی از سفر و هدف دار سفر کردن دو مولفه غایب در سفر اغلب دوچرخه سواران است. عواملی که باعث تغییر ماهیت سفر می شود.

دوچرخه؛ سبکی از زندگی
ظهیرالاسلام  که از سال 90 به فعالیت های اجتماعی و داوطلبانه در حوزه دوچرخه سواری مشغول است به ویژگی های متفاوت این شکل سفر و تبعات آن می پردازد: 
از آنجایی که سایکل توریست، نه گردشگر صرف است و نه ورزشکار حرفه ای، بنابراین متولی مشخصی نداشته و همین موضوع در پیگیری امور مرتبط با این رشته خلل ایجاد می کند. در فدراسیون دوچرخه سواری نیز به علل مختلفی به رشته سایکل توریسم توجه چندانی نشان نمی دهند؛ بنابراین ما در نظر داریم با فرهنگ سازی و معرفی این شکل از ورزش و سفر، اسباب آشنایی آحاد مردم  با این سبک متفاوت از ورزش و سفر باشیم. 

عرصه بی رقابت
این مربی دوچرخه سواری ضمن اشاره به بخش فرهنگی نمایشگاه که به معرفی کتاب هایی با موضوع سفر بود، به بررسی اجمالی انواع سفر دوچرخه ای می پردازد:
انواع متفاوتی از سفر با دوچرخه داریم: مانند حرکت از در خانه و رکاب زنی کل مسیر یا  سفر با تورهای دوچرخه ای. در خارج از کشور این تقسیم بندی براساس سختی مسیر صورت می گیرد؛  که در تمامی انواع آن بی رقابتی بودن این رشته مطرح است و همین مهم باعث گرایش بیشتر مردم به آن شده است.

جای خالی جوانان
با گذری در نمایشگاه عکس، متوجه ترکیب سنی 45 تا 65 سال شدم؛ از ظهیرالاسلام علل کمرنگ بودن حضور جوانان را جویا می شوم و می گوید:
جوانان دهه 70 و 80 به علت شیوه تربیتی و البته سرگرمی های مجازی، به امور فیزیکی و حقیقی نظیر دوچرخه سواری طولانی مدت علاقه کمتری نشان می دهند. از طرفی راحت طلبی نسل جوان هم  در این غیبت، بی تاثیر نیست.