سایه تورم وگرانی برسرسلامت مردم است و اشاره به این سوژه‌ها تکراری شده است. هرچه میخواهی به دنبال موضوع تازه‌ای بروی باز هم تورم نقش اساسی را در میان دغدغه‌ها دارد. دردهای امروز جامعه بیش از هر چیز به اقتصاد گره میخورد به وضعیت تورم وگرانی و انگار نه انگار که قرار بود این وخامت، موقتی باشد و بالاخره گره‌گشایی شود، حالا این گرانی‌ها راهشان را بسوی سلامت آدم‌ها هم هموارکرده‌اند. هرچند که وقتی از گرانی دارو وخدمات درمانی سخنی به میان می‌آید، هستند مسئولانی که فقط تکذیب می‌کنند و هیچ جواب دیگری ندارند. گفتن از دردهای امروز مردم، سیاه‌نمایی نیست، بازگو کردن واقعیتی است که در جامعه جریان دارد و خیلی ها آن را نادیده گرفته‌اند و شاید برای درمان بیماری خود و عزیزانشان مجبور نشده‌اند دار و ندارشان را به حراج بگذارند، مرگ حق است اما اگر این مرگ بخاطر فقر و نداری رخ بدهد، حق نیست. بیمارانی که تنها بدلیل فقر پروسه درمان را ترک می‌کنند به مرگی تن داده‌اند که از سرنداری است. بسیاری از آنها درد می‌کشند و استفاده نکردن ازداروهای تجویزشده، یعنی تحمل دردهایی متوالی و طولانی‌مدت. یعنی دست‌وپنجه نرم‌کردن با تلخترین رنج‌هایی که یک انسان می‌تواند به آن گرفتارشود. سلامتی آنقدر مهم که همه ما در اولویت آرزوهایی که برای دیگران داریم، سلامت و تندرستی اوست. گرفتاری در رنج بیماری آن هم در شرایطی که هزینه‌ها سر به فلک می‌گذارند و برای تهیه دارو هم باید زحمات فراوان را در مسیر داروخانه‌ها تقبل کرد، رنج مضاعفی است. گرفتاری و رنج اینکه ببینی عزیزت مانند شمعی زیر تنش بیماری و تبعاتش، آب می‌شود و تو دیگر توان انجام هیچ کاری را برای کاستن از رنج و دردش نداری. قرار بود جراحی اقتصادی دولتمردان به نفع مردم تمام شود اما انگار این بیمار رو به احتضار، دیگر توان برخاستن و دوباره از نو شروع کردن را پیدا نخواهد کرد.  این ما هستیم که هر روز در گردابی ازگرانی‌ها بیشتر و بیشتر فرو می‌رویم و معلوم نیست این وضعیت، تا کی قرار است که ادامه پیداکند.

پرویز اکبری