حوزه اخلاق با انتخاب‌های فردی ما در مورد اعمال درست و نادرست، ارتباطی تنگاتنگ دارد. تمامی حوزه‌های رفتاری روزمره لزوماً به پرسش‌های اخلاقی نمی‌پردازند، اما ابهامات و چالش‌های اخلاقی، بخش وسیع و عمیقی از آنها را در بر می‌گیرند. برای مثال ما در زندگی شخصی خود، بین راستگویی به پدر سالمندمان و نرنجاندن او از خبر یا واقعیتی تلخ، به دوراهی‌هایی برای انتخاب برمی‌خوریم. زندگی ما در آپارتمان، کنار 9 واحد مسکونی دیگر، ما را وارد تداخلات دیگری از حوزه اخلاق جمعی می‌کند. همچنین، حرفه و شغل ما ممکن است طیفی از چالش‌های اخلاقی را به همراه داشته باشد. کسبه و تجار، بین کسب سود حداکثری و جلب رضایت مشتریان از کیفیت کالا و خدمات پیرامونش، با تعارضاتی روبرو می‌شوند. پزشکان و وکلا گاهی مجبورند بین بیشینه احتمال بهبودی وضعیت و توانمند ساختن مراجعین برای تصمیم‌گیری در مورد شرایط خود یکی را برگزینند. اصول و کدهای اخلاقی ما را در کوره‌راه‌ها و تنگناهای دشوارِ انتخاب، راهنمایی می‌کند.
در همین راستا نیز، اخلاق امنیت مرزها بر آنست تا اصولی را در خصوص ملاحظات ورود به قلمرو ملی و فراملی، تحقیق و تعیین کند. برخی از این اصول باید به ارتباط تنگاتنگ با امتیازات عادلانه شهروندی و تفاوت‌های مشروع بین رفتار شایسته با شهروندان و غیرشهروندان بپردازد. آسیب‌پذیری‌های ویژه افراد غیرشهروند، در اصول دیگری پردازش می‌شود. نوع برخورد با مهاجران غیرقانونی و شناسایی قاچاقچیان و قربانیان فعالیت‌های آنها نیز مسائل مهمی است که نیازمند سنجه اخلاق است. لذا اخلاق امنیت مرزها باید در کنار قوانین امنیت مرزها تدوین و تعیین شود، چراکه اخلاق و قانون دو امر متمایز از هم هستند. هرچند بسیاری از جوامع توسعه‌یافته تلاش می‌کنند که قوانین خود را با اصول اخلاقی سازگار نمایند، اما نمی‌توان مدعی شد که هیچ تناقض و تفاوتی بین قانون مطلوب و قانون اخلاقی وجود ندارد. بگونه‌ای که در بسیاری موارد، می‌توان از معیارهای اخلاقی برای نقد قانون استفاده کرد. اگرچه قانون در بسیاری از کشورهای دموکراتیک، رفتارهای آشکارا غیراخلاقی را، ممنوع می‌کند اما، بسیاری از اعمال غیراخلاقی خارج از محدوده قانون است. برای مثال، دروغ گفتن به خانواده معمولاً غیراخلاقی است، اما به عنوان یک عمل غیرقانونی با آن برخورد نمی‌شود.. در گزارشات مرزبانی دنیا، پدیده‌هایی چون پرداخت‌های مفسده، افشای اطلاعات محرمانه و بی‌احترامی و تعرض به خارجی‌ها گزارش شده است. آسیب‌پذیری جمعیت پناهندگان و آوارگان، وفاداری دولت‌ها به تعهدات بین المللی طرف معاهده، تبعیض علیه اقلیتها همگی از جمله مواردی است که جایگاه و اهمیت اخلاق و قوانین مرزبانی را مهمتر جلوه می‌دهد. در برخی حوزه‌ها از جمله مرزبانی، جامعه قائل به برقراری اصول اخلاقی علاوه بر اصول حقوقی می‌شود. چراکه نیاز به تنظیم رفتارهایی احساس می‌‌گردد که قانون در برابر آنها سکوت کرده است. لذا مردم برای تنظیم و کنترل رفتار مسئولین، علاوه بر قوانین بر رعایت اصول اخلاقی نیز تاکید دارند. اصول اخلاق مرزبانی نیز باتوجه به اشارات کوتاهی که شد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اما دستکم یک بخش از هر سند اخلاق حرفه‌ای، به حقوق اخلاقی شاغلین آن حوزه اختصاص دارد.
مرزبانان از جمله شاغلین دور از نظری هستند که حقوق ایشان، آنطور که شایسته است به صراحت و دقت در هیچ کجا توضیح و تفسیر نمی‌شود. این سربازان مرزی به فراخور موقعیت جغرافیایی و استراتژیکِ سرزمین و قلمروی که از آن پاسداری می‌کنند، ممکن است حقوق اساسی‌شان، مورد تهدید قرار بگیرد. در هنگام نظارت بر مرز و در معابر غیرمجاز، در معرض خطر جدی حمله فیزیکی و حتی مرگ قرار بگیرند. این امکان وجود دارد که تعداد مسافرانی که به طور غیرقانونی در حال عبور از مرز هستند، بیشتر از نیروهای مرزبانی باشد، یا این افراد ممکن است مسلح باشند یا به زور برای عزیمت به نقطه‌ای خاص یا حمل محموله‌ای غیرمجاز، دست به مقاومت‌های پرخشونت بزنند. 
با نگاه به این مسائل می‌توان دریافت که مرزبانان در هر جای جهان با معضلات دشواری دست به گریبانند. حمله و تعرض قاچاقچیان، خیل پناهجویان و مهاجرین، مسافران مفقود یا تغییر هویت داده، قربانیان استثمار و ربایش، مدیریت مواجهه با مسافران غیرمجازی که زنان باردار، کودک، سالمند یا بشدت بیمار و ضعیف هستند. در بسیاری از این موارد مرزبانان در رعایت اخلاق و قانون به دردسر و چالش می‌افتند. این معضلات در کشورها و مرزهایی چون ایران، که از حضور همسایگانی پرتنش با رفتارهای پرالتهاب و ناپایدار رنج می‌برند، بمراتب بیشتر است.
مرکز مطالعات اخلاق عمومی بیرمنگام، دستنامه‌ای را منتشر کرده است که در آن به کدهای اخلاقی ویژه حوزه مرزبانی محترم در اروپا اشاره می‌شود. بخش هفتم از فصل دوم آن به ملاحظات و کدهای اخلاقی ویژه حمایت از خود مرزبانان، اشاره‌ای کوتاه می‌کند، که به آن می‌پردازیم.
این سند اخلاقی اشاره دارد که در صورت عدم تناسب نیروهای مرزبانی با مسافران غیرمجاز یا مسلح، تا زمانی که کمکی فرستاده نشود، نباید مرزبانان ملزم به درگیری شوند. در عین حال، باید به آنها اجازه داده شود در صورت لزوم برای دفاع از خود، از زور استفاده کنند.
همچنین مرزبانان باید دارای قدرت‌های اداری خویش باشند. حقوق آنها باید قادر باشد تا از ظرفیت مرزبانان برای انجام وظایف خود پاسداری کند و این اطمینان حاصل شود که در ارتباط با نیروهای کادر، وظایف خود را مطابق با قانون و اصول اخلاقی الزام‌آور به انجام می‌رسانند. 
گاهی اوقات ممکن است مرزبانان شاهد رفتارهایی از سوی همکاران، بر خلاف این اصول باشند. در چنین مواردی باید مجاری شکایت در دسترس مرزبان باشد. 
گاهی اوقات ممکن است از مرزبانان خواسته شود که با واحدهایی همکاری کنند که روال کاری آنها با قوانین و اصول اخلاقی خیلی سازگار نیست. در چنین مواردی ممکن است کسی فوراً در دسترس نباشد تا به او شکایت کند و ممکن است برای مرزبانان دشوار باشد که تصمیم بگیرد که آیا با اقدامات غیراخلاقی واحد کنار بیایند یا به اصول خود پایبند باشند. لذا مرزبانان همچنین باید این حق را داشته باشند که بدون ترس از این که آینده شغلی آنها را به خطر بیفتد، شکایت مستدلی در مورد رفتار همکاران و مقامات ارشد خود به مسئولین و نهادهای مرتبط ارائه دهند.
- مرزبانان باید حق کار در محیطی را داشته باشند که آنها را قادر به احترام و برخورداری از حقوق قانونی و اخلاقی و انسانی مرتبط با موقعیت خود کند.
-حقوق مربوط به استخدام مرزبانان همچنین باید تضمین کند که مرزبانان به طور عادلانه مورد قضاوت و دادرسی قرار می‌گیرند و در صورتی که شکایت‌هایی علیه آنها توسط افراد صورت می گیرد، از آنها کامل و قاطع دفاعی عادلانه می شود.