من‌هم مثل خیلی از مردم دغدغه‌هایی محیط‌زیستی دارم از محدودیت منابع آب، نابودی خاک و جنگل‌ها گرفته تا استفاده بی‌رویه از مواد غیرقابل‌بازیافت و بازگشت به چرخه طبیعی حیات. مدت‌هاست فکر می‌کنم که برای رفع این دغدغه و نگرانی، چه‌کارهایی از دست من به‌عنوان یک انسان، یک زن یا یک مادر برمی‌آید، دیدم حداقل دم‌دستی‌ترین کار این است که در خرید لوازم ضروری و روزمره دقت بیشتری کنم و از خرید بیش از نیاز و یا غیرضروری خودداری کنم، خریدهای کم و محدود هنوز برای بسیاری از خانواده‌های ما رفتاری غریب است. وقت آن رسیده که با این فرهنگ آشتی کنیم. یا اینکه عادت کرده‌ام در موقع خرید، کیسه پارچه‌ای به همراه داشته باشم یا هنگام خرید میوه از کیسه‌های پلاستیکی که در خرید قبلی به خانه آورده‌ام مجدداً استفاده کنم و تا زمان قابل‌استفاده بودن آنها را دور نیندازم و از تجمع کیسه‌های پلاستیکی در خانه جلوگیری کنم. این توصیه‌های کوچک را حتماً بارهاوبارها شنیده‌اید. قصد من از تکرار آنها انتقال تجربه‌ای واقعی است. ابزار اینکه من از جمله زنانی هستم که واقعاً موفق شدم این توصیه‌ها را به رفتار و عادتی سبز بدل کنم و با بهانه‌های مختلف از آنها سر بازنزنم. پس‌کارهایی شدنی و قابل تعمیم‌اند. کار دیگری که می‌کنم این است که پس از خرید، میوه‌ها در یک تشت خیس می‌خورند و شسته می‌شوند و از آب‌میوه و سبزی شسته شده برای آبیاری گل‌های بالکن و شستشوی خود بالکن استفاده می‌کنم، معمولاً روز‌های آبیاری گل‌ها را با روز خرید میوه و سبزیجاتم هماهنگ می‌کنم و سعی دارم از هدررفتن آب تا حد مقدورم جلوگیری کنم. باور کنید با چند بار انجام‌دادن به عادت شما تبدیل می‌شود و اصلاً کار سخت و پردردسری نیست. در خانه ما سطل جداگانه‌ای برای جمع‌آوری مواد بازیافتی؛ مانند قوطی رب، ظروف روغن، مایع ظرف‌شویی، لباسشویی، نوشیدنی‌ها و تمامی کاغذها و کیسه‌های فریزری در نظر گرفته شده و تمامی اعضای خانواده این مهم را مدنظر دارند و رعایت می‌کنند. پوست سیب‌زمینی، خیار، بادمجان و موز پس از خشک‌شدن در گلدان‌ها و باغچه خانه مورداستفاده قرار می‌گیرند. پوست تخم‌مرغ را پس از خُردشدن برای پرورش گل استفاده می‌کنم. همچنین مدتی است که تفاله چای در خانه ما دور ریخته نمی‌شود و پس از خشکاندن با خاک باغچه ترکیب می‌شود. کارشناسان حوزه گل‌وگیاه آن را آفت‌زدایی مناسبی می‌دانند. به نظر می‌رسد عادت به این کارهای کوچک، دور از دسترس نباشند و افراد بیشتری می‌توانند به سهم خود گامی هرچند ناچیز برای حفظ محیط‌زیست بردارند و نتایج این کارها تجمیع می‌شوند. به قول شاعر “قطره‌قطره جمع گردد، وانگهی دریا شود”.
در کنار این اقدامات خودجوش زیست‌محیطی، تأثیرات فرهنگی هم صورت می‌گیرد. علاوه بر قوم و خویشان، مردم در سوپرمارکت‌ها، نانوایی‌ها و میادین تره‌بار با دیدن کیسه پارچه‌ای در دست شما، ترغیب به استفاده از آن می‌شوند. البته می‌دانم که کارهای بزرگ زیادی هست که می‌توان برای حفظ طبیعت انجام داد. ولی من این تجربه زیستی خود را به همین شکل ساده و خودمانی با شما به اشتراک گذاشتم تا امکان‌پذیری و سادگی آن را تأکید کنم. شما چه‌کارهایی برای کمک به بقا و تداوم حیات بر روی این زمین مهربان و بخشنده؛ این تنها خانه ما انجام می‌دهید؟
خدیجه کریمی