این هفته پای صحبت آقای علیرضا برزوئی مقدم عضو با سابقه حزب اراده ملت ایران و یکی از سه بازرس اصلی شورای مرکزی نشستیم. ایشان سالهاست در کانون هواداران باشگاه استقلال نقش مدیریتی دارند. علاوه بر این سابقه و تجربیات گسترده ای نیز در مبارزات سیاسی و حزبی دارند.

جناب برزویی‌مقدم، ممنون از وقتی که به ما اختصاص داده‌اید. شما سال‌ها است که در قالب کانون هواداران استقلال هم با ورزشکاران و هم با طرفداران ایشان ارتباط نزدیک داشته‌اید. در اعتراضات فصل پاییز نقش ورزشکاران برجسته بود، علت این موضوع را چه می‌دانید؟ آیا این حضور مقطعی را مثبت ارزیابی می‌کنید؟
اگر تاریخ چندسالۀ ایران را مطالعه بفرمایید، با نام پهلوانانی چون پوریای ولی یا مرحوم تختی مواجه می‌شوید که همیشه در کنار مردم بودند و در جامعه با فقر، تبعیض و ناعدالتی مبارزه می‌کردند. ورزشکاران در سال‌های اخیر، در مسائلی که برای مردم پیش آمده، از قبیل سیل و زلزله، در کنار مردم بودند. بزرگ‌مرد فوتبال ایران، آقای دایی، در این‌گونه امور همیشه پیش‌قدم بوده‌اند و در این مسیر همواره متحمل هزینه شده‌اند. در زلزلۀ بوئین‌زهرا، مرحوم تختی در بازار و بین اصناف می‌گشتند و کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌کردند. جهان پهلوان تختی شخصاً این کمک‌ها را به منطقه برد و بین زلزله‌زدگان پخش کرد. 
ورزشکاران در همین کوچه پس‌کوچه‌ها و محلات رشد و نمو کرده‌اند. اکثریت ایشان از طبقات متوسط و پایین جامعه هستند و مشکلات جامعه را و خصوصاً جوانان را خیلی خوب می‌دانند. درست است که حالا در سطح جامعه مشهور شده‌اند و ممکن است بعضی‌هایشان درآمد خوبی هم داشته باشند، اما خیلی خوب درد مردم را می‌فهمند. لذا آن‌ها همیشه همراه مردم می‌مانند و در سختی‌ها و خوشی‌ها همراه مردمشان هستند. 
اینکه می‌بینیم ورزشکاران در کنار مردم هستند و خواسته‌ها و مطالبات ایشان را همراه با آن‌ها دنبال می‌کنند چیز عجیبی نیست. این مسئله سابقۀ طولانی دارد و خیلی مسئلۀ عادی‌ای است. ورزشکاران از دل مردم بیرون آمده‌اند و طبیعی است که در چنین مواقعی با مردم همراه باشند. حضورهایی این‌چنینی مقطعی نبوده است ولی بروز و انعکاس آن در این مقطع بیشتر شده است. 

شما تجربیات سیاسی و اجتماعی گسترده‌ای دارید، با توجه به این سابقه پیش‌بینی شما از آینده چیست؟
به یاد می‌آورم که چند سال پیش در جلسه‌ای حضور داشتم و در آن صحبت از مسائل روز و پیش‌بینی آینده بود. من در آن جلسه عرض کردم که یک تحول اساسی باید در ایران رخ دهد. حال اگر دولت‌مردان، خودشان پیش‌قدم شوند و این تحول را رقم زنند، به این معنی که قانون اساسی را که بیش‌از چهل سال از عمر آن می‌گذرد و چندین نسل آن را تجربه کرده‌اند، مورد بازبینی و تغییر قرار دهند که بسیار خوب است، وگرنه مردم خود نسبت‌به این تغییر اقدام می‌کنند. 
در پاییز 1401، تاریخ ما یک ورق جدیدی را رقم زد و می‌توان این‌گونه گفت که قبل‌از درگذشت مهسا امینی و بعد از آن، شرایط کاملاً فرق کرده است و به هیچ عنوان شرایط کشور به قبل‌از پاییز 1401 بازنمی‌گردد. 
این مسئله نشئت گرفته از این است که نیاز جوانان امروز با جوانان 40 سال پیش فرق کرده و این نیاز باید محترم شمرده شود، وگرنه کار مملکت به سامان نخواهد رسید. 
تغییر قانون اساسی احتیاج به کار کارشناسی و آسیب‌شناسی دارد تا ببینیم کجای قانون باید تغییر کند و اگر دولت‌مردان ما امروز این کار را نکنند فردا خیلی دیر است. موقعیت فعلی بسیار حساس است و با این شیوۀ گرفتن و زندانی کردن و حکم دادن مشکل حل نمی‌شود. چند روز پیش شنیدیم که برای ورزشکار جوان، کنعانی‌زادگان، حکم صادر کرده‌اند و جریمه‌اش کرده‌اند که باید به زلزله‌زدگان خوی جریمه بپردازد.
این حمایت ایرانیان خارج کشور از اعتراضات جوانان و اتحادشان، بخشی هم ناشی از تغییر ذائقۀ نسل‌هاست و امری کم‌سابقه است. این‌ها ازجمله پیام‌ها و هشدارهایی است که به حکومت داده می‌شود و لازم است جدی گرفته شود. متأسفانه در داخل شاهد اقدامت مؤثری نیستیم. تهدید و ارعاب جوانان هیچ مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه لازم است پای صحبت آن‌ها نشست و حرف‌هایشان را گوش کرد و برای حل مشکلات و خواسته‌های ایشان کاری کرد. 
ما امروز از نظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به بن‌بست‌ها و ناکامی‌هایی رسیده‌ایم. نمی‌دانم آقایان افق و دیدگاهی برای آیندۀ ایران دارند یا نه؟ ولی بنده با این نحوۀ مدیریت، هیچ امید و آینده‌ای برای ایران متصور نیستم. امروز دلار به مرز 50 هزار تومان نزدیک می‌شود، درحالی‌که در زمان تحویل دولت به ابراهیم رئیسی، دلار 28 هزار تومان بود. یعنی در یک بازۀ زمانی خیلی کوتاه ارزش پول ملی نصف شده است. جامعه تحمل تورم بیشتر را ندارد و لازم است هرچه سریع‌تر برای این مسائل چاره‌اندیشی شود.