دکتر «ناصر تکمیل همایون» پژوهشگر برجسته تاریخ ایران روز 25 آبان درگذشت.
ایشان که دکترای تاریخ و دکترای جامعه‌شناسی را از فرانسه دریافت کرده بود قبل از انقلاب 57 به ایران آمد و با توجه به سوابق فعالیت‌های سیاسی‌اش، در حزب ملت ایران با دبیرکلی داریوش فروهر به فعالیت سیاسی پرداخت.
وی در سال 1360 در جریان خلع ابوالحسن بنی صدر از ریاست جمهوری به علت کمک در اختفای وی، زندانی شد و گرچه در ابتدا با حکم اعدام روبرو شد، اما در نهایت در سال 64 آزاد شد و بعد از مدتی بیکاری به‌عنوان پژوهشگر در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی مشغول به کار و نهایتا بازنشسته شد.
او از پژوهشگران برجسته تاریخ ایران و تهران است که به‌خصوص در حوزه تاریخ دوران قاجار و پهلوی کارهای درخشانی را صورت داده است. آخرین کتاب ایشان «دکتر محمد مصدق در دوران سلطنت قاجار» است که در سال 1400 به چاپ رسید.
او از آغاز نوجوانی به عشق ایران و به امید بهروزی ایرانیان به نهضت ملی ایران به رهبری جاوید نام دکتر محمد مصدق دل سپرد و تا پایان عمر به این مکتب وفادار ماند. دوران زندان و قتل ناجوانمردانه فروهر باعث شد که ایشان در دهه‌های پایانی عمرش از فعالیت‌های سیاسی کناره گیرد.
بخشی از گفت‌وگوی دکتر ناصر تکمیل همایون با صادق رضا زاده در اسفندماه 1396:
- در 81سالگی دغدغه ناصر تکمیل‌همایون چیست؟
وحشت من از این است که توطئه‌های بزرگی پدید آید که وحدت و یگانگی ایران به‌هم بخورد؛ چراکه من شدیدا به استقلال ایران اعتقاد دارم؛ یعنی بدون نفوذ هیچ قدرت خارجی. چه روس باشد و چه آمریکایی. ایران باید مستقل باشد و خودِ مردم ایران تصمیم بگیرند. البته لازمه این استقلال دموکراسی است. از لحاظ علمی نیز متأسفانه می‌بینم که علم به‌ویژه علوم انسانی به‌صورت ابزار درآمده است که این باز به دموکراسی برمی‌گردد؛ مثلا تاریخ مملکت‌مان را سانسور می‌کنیم، همه حرف‌ها گفته نمی‌شود. البته هرچه بکنند، تاریخ واقعی سرانجام مشهود می‌شود؛ اما این باعث می‌شود که یکی، دو نسل گمراه شوند. می‌خواهم که تاریخ ایران در ابهام نماند و کشور در همه احوال استقلال خود را از دست ندهد. برای من به‌عنوان یک مبارز پیر و شاید با اندک تجربه، ایران و پایندگی آن آرزوی همیشگی است و به زبان لسان‌الغیب: «من و دل‌گر فدا شدیم چه باک/ غرض اندر میان سلامت اوست».