چاپ

به گزارش نشریه اراده ملت، باوجوداینکه همه سیاست ورزان و بزرگان کشور بر اهمیت و ضرورت وحدت میان مسئولین، سیاست ورزان رسمی و غیررسمی‌ تأکید و اصرار دارند، اما در عمل مشاهده می‌شود برخی سیاست ورزان اظهارات و عملکردی از خود بروز می‌دهند که فرسنگ‌ها با نیاز کشور به انسجام جناح‌های گوناگون پیرامون منافع ملی، فاصله دارد.

منافع ملی بستر اتحاد ملی/ ارجحیت منافع جناحی و فردی برخی سیاست‌بازان سوداگر بر منافع ملی

متأسفانه، این دسته از سیاست ورزان به پیامدهای اظهارات و عملکرد خود بر امنیت و منافع ملی آگاهی ندارند یا اهمیت نمی‌دهند. بنا بر شواهد عینی، این سیاست‌بازان به سوءاستفاده‌ای که بدخواهان کشور از عدم اتحاد و تفاهم مدیریت کلان می‌کنند، توجه نمی‌کنند.
شاید ساده‌ترین تعریف دیپلماسی وحدت ملی، “کلش واسه ما نیست” است. یعنی در امر یا موضوعی که طرف‌ها، منافع و خواسته‌های گوناگونی وجود دارد، هیچ فرد، گروه یا جناحی نمی‌تواند همه خواسته‌های یا منافع خود را محقق کند، بلکه برای رسیدن به یک تفاهم و اجماع نظر، همه طرف‌ها باید از بخشی از منافع و خواسته‌های خود صرف‌نظر کنند.

افراد، گروها و جناح‌هایی که قادر به درک و پیروی از این قاعده نباشند، بنا به جبر منطق هرگز نخواهند توانست برای خود، گروه یا جناح خود امنیت، رفاه و آرامش ایجاد کنند. به عبارتی، دیپلماسی یک پدیده، ابزار و توانایی ذهنی برای حل‌وفصل انواع چالش‌ها در حوزه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی و روابط بین‌المللی، مدیریتی و... است.
می‌توان پرسید، چرا باوجود تأکید و اصرار آگاهان، اندیشمندان، وطن دوستان و دغدغه مندان، بر ضرورت اتحاد و تفاهم میان مسئولین، سیاست ورزان، جناح‌های گوناگون و شیفتگان مناصب سیاسی، این‌همه اختلاف‌نظر، عدم تفاهم، بی‌تفاوتی نسبت به نظرات مخالف، منافع ملی، امنیت ملی و ... . در عرصه مدیریت سیاسی کشور دیده می‌شود؟

عدم‌تشخیص صحیح شرایط اقتصادی، امنیتی، سیاسی، منطقه‌ای و جهانی

عدم توافق، اجماع و اتحاد میان گروها و جناح‌ها سیاسی پیرامون یک راهبرد یا نقشه راه مبتنی بر فهم اهمیت و ضرورت منافع ملی برای مدیریت کلان سیاسی به‌منظور حل‌وفصل انواع و انبوه چالش‌های گوناگون و جدی، می‌تواند دو دلیل داشته باشد:

عدم‌تشخیص صحیح شرایط اقتصادی، امنیتی، سیاسی، منطقه‌ای و جهانی.
ارجحیت منافع جناحی و فردی برخی سیاست‌بازان سوداگر بر منافع ملی.

اگر جناح‌های گوناگون سیاسی با منافع، خواسته‌ها، راهکارها و راهبردهای متفاوت و بعضاً متضاد، خرد را قاضی‌القضات تلقی کنند و دور یک میز نشسته و برای یافتن مناسب‌ترین راهکار به هم‌اندیشی، تبادل‌نظر و همکاری بپردازند، در آن صورت همه جناح‌ها به‌ضرورت درک خواهند کرد که هیچ جناح و گروهی نمی‌توانند به تمام منافع و خواسته‌های خود برسد و ضرورتاً باید از برخی خواسته برای تحقق‌بخش دیگری از منافع خود، چشم‌پوشی کنند.

به عبارتی، منافع هر جناح به شکلی پایدار و کم‌هزینه در چارچوب منافع ملی قابل حصول است و لا غیر.
“تنها و تنها مسیر برون‌رفت از سردرگمی مدیریت کلان سیاسی که منشأ بی‌سابقه، خطرناک و پرهزینه‌ترین چالش‌های اجتماعی و ملی است، فهم و تسلیم شدن در برابر منافع ملی به‌عنوان “مبدأ و مقصد” تمامی افعال اجتماعی است.

بنا بر تمام اصول منطقی، اخلاقی، سیاسی و...اکسیر پایداری و کارآمدی هر حکومتی منافع ملی (جمعی) است. فهم، مشروعیت و پایداری مدیریت کلان، منهای منافع ملی غیرممکن است.
ثبات و آرامش اجتماعی به‌عنوان پیامد اتحاد ملی است، پیش‌شرط اولیه برای توسعه اجتماعی در عرصه‌های گوناگون است.

اتحاد ملی که اساس پایداری، کارآمدی و اقتدار هر حکومتی است، برآیند فهم و اجماع همه یا بیشتر نخبگان یک جامعه پیرامون منافع ملی است. پر بیراه نیست اگر گفته شود فرمول کارآمدی هر حکومتی “منافع ملی، اتحاد ملی، اقتدار و امنیت ملی “ است.

با در نظر گرفتن انواع چالش‌های اجتماعی، ملی و روابط خارجه، درصورتی‌که منافع جناحی بدون منافع ملی درک شود، بی‌شک هم کارآمدی و پایداری جناحی آسیب جدی خواهد دید، هم هزینه‌های گزاف بر منافع و امنیت ملی تحمیل خواهد شد و هم از طریق ناهماهنگی و اختلاف‌های ضد ملی میان وطن دوستان و انواع کارگزاران در مدیریت کلان، بستر مناسبی برای دخالت بدخواهان داخلی و خارجی به‌منظور نفوذ و ناکارآمدی مدیریت کلان سیاسی ایجاد می‌شود.
بنا بر شواهد بشمار، به‌ویژه وضعیت معیشتی شهروندان و روابط خارجه پر چالش، تخریب بی‌سابقه اخلاق سیاسی و... مدیریت کلان سیاسی بیش از هر زمان دیگر، نیازمند کارآمد شدن است.

سلامت، پایداری، توسعه، اقتدار و سربلندی و عزت ایران، برآیند اتحاد ملی که حاکی از فهم مشترک نخبگان پیرامون منافع ملی است، می‌باشد. جناح‌بازی‌های سیاسی مغایر و تخریب کنند اقتدار ملی است.

اینکه، “فلسفه و دلیل وجودی همه جناح‌ها”؛ جغرافیا، تاریخ، فرهنگ و به‌ویژه حس وطن‌دوستی مشترک یکایک شهروندان ایران‌زمین صرف‌نظر از هر قید یا صفتی است؛

بنابراین به‌حکم خرد به‌عنوان قاضی‌القضات، تنها مسیر ممکن، کم‌هزینه و پایدار به منشور تحقق منافع جناحی، اجماع نظر و همکاری همه جناح‌ها در راستای تحقق منافع ملی (جمعی) است.