به گزارش حاما نیوز، بسیاری از ما منتظر هستیم تا در آینده با عواقب ناشی از تغییرات اقلیمی مواجه بشویم اما برخلاف تصور، پیامدهای مخرب تغییرات اقلیمی سالهاست که شروعشده و در حال حاضر شاهد تغییرات آبوهوایی در سرتاسر کره زمین هستیم. دمای کره زمین از سال 1901 تا 2020 به میزان 1/1 درجه سانتیگراد افزایش پیدا کرده است.
اما تغییرات اقلیمی تنها محدود به گرمایش زمین نیست، بسیاری از مناطق دنیا به زیر آب خواهند رفت. کارشناسان معتقدند این بحران بسیار گستردهتر و شدیدتر از همهگیری کرونا زندگی انسان آینده را به چالش خواهد کشید.
در هفتههای گذشته نیز شاهد پدیده ریزگردها و گردوغبار در بسیاری از شهرها و مناطق غربی کشور و حتی پایتخت بودیم که به منزله زنگ خطری بود که نشان داد در میان اینهمه بحرانهای ریزودرشت بحث تغییرات اقلیمی را نباید از یاد برد.
برای مقابله با این پدیده نیاز به اهداف استراتژیک بلندمدت حاکمیتی و قانونگذاری است. قطعاً این موضوع خارج از توان کنشگران محیط زیستی و گروههای مدنی خواهد بود. رأس هرم تصمیمگیری دولتها باید اهمیت موضوع را درک کنند
چراکه زمان برای پیشگیری ازدسترفته و تنها میتوان پیامدهای منفی تغییرات اقلیمی را کاهش داد. برایناساس در سالهای گذشته در بسیاری از کشورهای دموکراتیک احزاب سیاسی به دو دلیل برای برنامهریزی و سیاستگذاری در این موضوع مشارکت میکنند.
اولاً احزاب سیاسی و بخصوص رهبران سیاسی نقش کلیدی در سیاستگذاری عمومی در سطح ملی و بینالمللی دارند و تصمیمات آنها میتواند حمایتکننده و حتی مخرب برای مواجه شدن با تغییرات اقلیمی باشد.
ثانیاً، رفتار و رویکرد احزاب باعث شکلگیری اهمیت موضوع تغییرات اقلیمی در افکار عمومی میشود و حتی در مواردی همچون اقدامات دونالد ترامپ باعث کماهمیت جلوهدادن تغییرات اقلیمی در نزد جامعه شده است.
در بسیاری از کشورهای توسعهیافته تغییرات اقلیمی بهعنوان یک مطالبه عمومی و برنامه اصلی احزاب درآمده است. بهعنوانمثال در انتخابات ریاستجمهوری سال 2020 آمریکا درصد بیشتری از طرفداران حزب دموکرات نسبت به جمهوریخواه خواستار رئیسجمهوری بودند که مبارزه با تغییرات اقلیمی اولویت اصلی باشد و 40 درصد آمریکاییها مبارزه با تغییرات اقلیمی را مهمترین خواسته خود از سیاستمداران میدانند.
تلاشهای جو بایدن برای بازگشت به توافق پاریس و طرح بودجه 3.5 تریلیون دلاری در زمینه زیر ساختارها، سرمایهگذاری بر روی انرژی پاک و انعطافپذیری در مقابل تغییرات آبوهوایی بهخوبی اهمیت برنامهریزی درباره این موضوع را برای احزاب سیاسی و سیاستمداران در آینده نشان میدهد.
باوجوداینکه بسیاری از صنایع اهداف توافق پاریس را مانع رشد و توسعه خود میدانند اما در آلمان حزب دسته راستی دموکرات مسیحی که با آنجلا مرکل قدرت را 16 سال در اختیار داشتند همراه با خواهرخوانده خود حزب سوسیال مسیحی برنامه گستردهای جهت تشویق مردم برای استفاده گسترده از پنلهای خورشیدی در بام خانهها و خروج نیروگاهها با سوخت فسیلی از مدار تا سال 2038 ارائه دادهاند.
علاوه بر این حزب سوسیالدموکرات که دومین حزب ائتلافی دولت در 8 سال گذشته بوده خواستار تولید تمام برق مصرفی آلمان از انرژیهای تجدید پذیر شده و معتقد است حملونقل ریلی و قطارهای پرسرعت باید حجم بیشتری نسبت به حملونقل هوایی داشته باشند.
اما ایران که در منطقه خشک و نیمهخشک قرار گرفته باید منتظر پیامدهای مخربتری از تغییرات اقلیمی باشد. تحریمهای بیسابقه جهانی، نبود فنّاوری، عدم برنامهریزی در سیاستهای دولت و تصمیمهای غلط مدیریتی در سالهای گذشته، سالهای بسیار سختی را برای ایرانیان رغم خواهد زد.
مذاکرات فرسایشی هستهای ایران در سالهای گذشته قدرت چانهزنی ایران را در بسیاری موارد کاهش داده و ایران با تولید 2 درصد کل گازهای گلخانهای جهان در کنار لیبی، یمن و اریتره تنها کشورهایی هستند که هنوز این توافق را امضا نکردهاند. این موضوع بهخوبی نشان میدهد علاوه بر اینکه هیچ برنامهای در کشور برای مقابله با این تهدید گسترده وجود ندارد حتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای اقدامی صورت نگرفته است.
قطعاً در کنار آزادی بیان، انتخابات آزاد و اقتصاد پویا موضوع تغییرات اقلیمی باید در گفتمان احزاب سیاسی و رهبران سیاسی ایران قرار بگیرد و در آینده اگر انتخابات برابری در کشور برگزار شد، شاهد این باشیم افکار عمومی نسبت به تغییرات اقلیمی حساس باشد و سیاستمداران برای مقابله با این پدیده راهکار و برنامه داشته باشند.
بدون شک همین احزاب نمادین که هیچ قدرت تصمیمسازی و تصمیمگیری در کشور ندارند باید موضوع پراهمیت تغییرات اقلیمی را به اولویت اصلی خود قرار دهند تا حداقل این موضوع در ادبیات سیاسی ایران وارد شود و ایرانیان بدانند تغییرات اقلیمی بزرگترین بحران آینده آنها است.