به گزارش حاما نیوز، مطالبه‌گری نهادهای مدنی و انجمن‌های محلی در آگاه‌سازی مردم بومی مناطق گردشگری و درخواست نظارت بر مجموعه‌هابسیار مؤثراست در جلوگیری از  آسیب‌ به طبیعت و زمین که این مطالبه‌ای است بر مدار گردشگری پایدار و فراموش نکنیم که مدارای با زمین جزئی از روند پخته‌شدن در سفر است.
پهنه گسترده زمین و سیر در آفاق آن همواره برای بشر جذاب بوده است. چه در گذشته که برای کشف قاره و سرزمین‌های دیگر صورت می‌گرفت، چه در عصر گسترش قلمروهای پادشاهی و چه هم‌اکنون که به‌منظور دیدن نادیدنی‌ها و گذران اوقات فراغت این امر توسط انسان‌ها دنبال می‌شود؛
اما زمین و طبیعت شگرف آن اعم از دریا، کویر، جنگل و کوهستان باتکیه‌بر اصل غیرقابل‌پیش‌بینی و منحصربه‌فرد بودن، انسان امروز را در هر بار دیدار و مراجعه به وجد آورده و روح خسته از روزمرگی‌های او را جلا می‌دهد.
علاوه بر دلیل مذکور نبود فضاهای شهری مناسب جهت گذران اوقات فراغت و وجود برخوردهای سلیقه‌ای در مواجهه با افرادی دارای تفکرات گوناگون سبب شده که این روزها بیشتر شاهد بهره‌کشی از زمین در قالب سفرهای چندروزه و گلگشت‌های یک‌روزه باشیم.
چه‌بسا وضعیتی که پس از یک تعطیلی چندروزه بر مناطق ساحلی شمال وارد می‌آید به‌مانند وضعیت سرزمین‌های پس از آتش‌بس است و یا شیوه مواجهه با طبیعت شگرف جنوب ایران پس از دوران طلایی چندماهه زمستان به‌مانند هجوم غارتگرانی است که از یک‌مشت خاک سرخ آن نیز دریغ نمی‌کنند.
سؤالی که در اینجا مطرح است چگونگی شیوه برخورد با زمین در سفر است. برخوردی که ضمن توجه به مؤلفه‌های فرهنگی، تاریخی، محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی مقصد، سبب رشد و پویایی مجموعه شده و رهاوردی چون آگاهی و رشد برای مسافر در پی داشته باشد.
چراکه همین آگاهی و رشد ناشی از سفر بود که سبب شد استاد سخن سعدی شیرازی، گلستان را خلق کند. لازم به ذکر است که سفر آگاهانه، عمدتاً با شناخت قبلی و بررسی‌های جامع نظیر تناسب آب‌وهوا و زمان سفر، وضعیت جاده و خدمات بین‌راهی، بررسی جذابیت‌های گردشگری مقصد و علاقه‌مندی گردشگر به این مهم حاصل می‌شود و مجموعه این عوامل سبب می‌شود با شناخت و آگاهی به سرزمین جدید وارد شد و سفر رضایتمندی را تجربه کرد.
نکته دیگر در باب حفظ زمین در مقوله سفر، توزیع همگون گردشگر در بازه تعطیلات است؛ به‌گونه‌ای که اغلب به علت بی‌توجهی به مرحله اول، سفر بدون شناختی را آغاز می‌کنند که به جاده‌های پرترافیک شمال یا ساحل مالامال از زباله جنوب ختم شده و در این میان اگر بررسی کنیم در تخت‌جمشید به‌جز سر آدمیزاد عصر فعلی، هیچ سرستونی را ندیده‌اند.
البته در این مهم شناسایی و معرفی مقاصد جدید گردشگری از اهم وظایف متولیان حوزه گردشگری و محیط‌زیست است، زیرا با این کار به‌مرور می‌توانند ازدحام مسافر را در مناطق بی‌شماری از پهنه ایران توزیع کنند و به این شیوه در مسیر گردشگری پایدار قرار گیرند.
مؤلفه فرهنگ از جاذبه‌های انکارناپذیر هر مقصدی است و چه‌بسا در بسیاری از نقاط جهان دیدن یک رسم، آیین و پوشش سبب جذب گردشگر به آن منطقه شده است؛ و این مؤلفه فرهنگی درواقع چنان پوسته‌ای با قدمت برخاسته از هزاران سال مدارا با زمین، آن منطقه را دربرگرفته است.
نظیر سربند پوشش زنان کرد که از سرمای مناطق کوهستانی به فرهنگ پوششی آنان راه‌یافته یا دشداشه مردان جنوبی. چه‌بسا در برخی مناطق به‌جز لباس محلی نشانی از فرهنگ آن سرزمین باقی نمانده است؛ بنابراین احترام به مؤلفه‌های فرهنگی ملموس و غیرملموس سرزمین مقصد درواقع احترام و حفظ زمینی است که بستری بوده تا چنان جریانی پویا و رنگین از زندگی در آن منطقه شکل گیرد.
با این تفاسیر انتخاب بخشی از پوشش مردمان بومی یک منطقه و حضور با ظاهری متفاوت در آن اقلیم پشت کردن به این مؤلفه‌هاست که درنهایت منجر به بی‌توجهی به پارامتر پرمایه فرهنگ در این باب است.
مؤلفه اقتصادی از عوامل اصلی در توسعه صنعت گردشگری است، چه‌بسا کشورهایی نظیر ترکیه و قطر متکی بر این مؤلفه افق‌های توسعه کشورشان را گسترانیده‌اند؛ اما ایران‌زمین در این میان چه می‌شود؟
زمینی که در جنوب با دریا، در شمال با جنگل، در غرب با کوهستان و در شرق با کویر درهم‌آمیخته کجای این قراردادهای تجاری است؟ اتفاق غم‌انگیزی که این روزها با عنوان اشتغال‌زایی پتک بر سر منابع هر چهار سویه این مرزوبوم می‌کوبند و اتفاقاً بازدید گردشگر را از این مجموعه‌ها گواهی بر درستی کارشان می‌دانند! نظیر مجموعه فشل گنج‌نامه همدان که با کوه خواری در بستری که خود به‌تنهایی و بدون هیچ سازه‌ای جاذبه طبیعی به‌حساب می‌آمد هم‌اکنون با احداث سازه‌ای انسانی سبب تخریب دامنه کوه الوند شدند و تباهی خلق کردند!
با این رویه ضمن ترازنامه‌های اقتصادی پر صفر این مجموعه‌ها، بیلان نهائی زمین را از حیات تهی کرده‌اند، در اینجاست که مطالبه‌گری نهاده‌ای مدنی و انجمن‌های محلی در آگاه‌سازی مردم بومی و درخواست نظارت بر مجموعه‌های مخرب بسیار مؤثر واقع می‌شود و سبب می‌گردد از آسیب‌پذیر بودن طبیعت و زمین آگاه شوند و مطالبه‌ای بر مدار گردشگری پایدار داشته باشند. در پایان فراموش نکنیم که مدارای با زمین جزئی از روند پخته‌شدن در سفر است.