چاپ

به گزارش حاما نیوز، فرض کنید که در یخچال، یک کیک شکلاتی عالی دارید و برای خوردنش نقشه کشیده‌اید.
فرض کنید برای سپری کردنِ چند روز تعطیلات خود، به طور شخصی در حال برنامه‌ریزی هستید و فرض کنید که به جایی برای میهمانی دعوت شده‌اید.
دقیقاً درحالی‌که مشغول خوشحالی و لذت از این سه واقعه هستید، معلوم می‌شود که آن کیک خوشمزه سهم چند نفر است و همه‌ی آن به شما، آن‌هم در یک وعده نمی‌رسد.
در مورد سفر قضیه از این قرار است که همراهانی اجباری، به شما می‌پیوندند و البته آن‌ها هم علایق و خیالات خود را برای این سفر چیده‌اند طوری که شناخت دقیقی از مسیر رسیدن به مقصد وجود ندارد و در مورد مهمانی، معلوم می‌شود که وضعیت پیچیده است. سن‌وسال و سَبک مهمان‌ها بسیار متنوع و پراکنده است. برای برقراری ارتباط با میهمانان، رعایت آداب خاصی نیاز است؛ و ممکن است که نابلدی شما در هر یک از این مراحل، برایتان گران تمام بشود.
حتماً می‌پذیرید که هرچه سه حالتِ اول به مذاق ما خوش می‌آمد، شرط‌های بعدی، این خوشی‌ها را به اموری نامحبوب تبدیل کرد. این شروط نامحبوب، چیزی شبیه به سیاست است.
سیاست در یک نگاه ساده‌شده، شما را وادار به پذیرشِ تقسیم منابع با دیگران می‌کند. شما را به سمت چانه‌زنی و کنارآمدن با خواست دیگران می‌برد. همچنین به طور ذاتی، امری پیچیده، دشوار و مبهم است که بسیاری از جنبه‌هایش غیرقابل‌دسترس و پنهانی است.
سیاست یک واقعیت لازم و ضروری است که واقعیاتش، آن را برای جامعه نامحبوب جلوه می‌دهد؛ اما درک اهمیت و شناخت هرچه بیشتر مناسبات آن، می‌تواند جامعه را با آن آشتی بدهد.