نمایشگاه «آینه در آینه» مروری بر تحولات هنر معاصر ایران بین سال‌های 1353 تا 1363 است که از سه شنبه روز 28 دی ماه به عنوان بخش جنبی چهاردهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد.
در این نمایشگاه 90 اثر نقاشی، عکس، پوستر و کالیگرافی از هنرمندانی چون ایوب امدادیان، هانیبال الخاص، نیلوفر قادری نژاد ، کاظم چلیپا، حبیب‌الله صادقی، سیروس مقدم، پروانه اعتمادی، اردشیر محصص، بهمن محصص، علی اکبر صادقی، وحید تاج‌فر، مسعود سعدالدین، منوچهر صفرزاده، حسین خسروجردی و ایرج اسکندری در معرض تماشا قرار می‌گیرد.
مجموعه نمایشگاه آینه در آینه از هم‌افزایی گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران، گنجینه آثار حوزه هنری، انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس، مجموعه‌های شخصی با سایر گنجینه‌های آثار هنری کشور شکل گرفته است.
این پروژه درباره هنر اعتراضی و انقلابی دهه‌های مختلف است و بیش از نیمی از آثار هنرمندانی که در این دوره و این بازه کار کرده‌اند برای اولین بار به نمایش گذاشته می‌شوند.
در مسیر جریان شناسی هنر معاصر ایران، در یک قرن اخیر جریان‌هایی را داریم که بعداً به مکاتب جنبش‌های هنری تبدیل می‌شوند. بعد از زایش مدرنیسم در ایران و شکل‌گیری جریانی چون سقاخانه از حدود اوایل دهه 50 با یک جریان جدیدی به نام هنر انتقادی یا اعتراضی مواجه می‌شویم. ژانرهای هنر انتقادی یا اعتراضی زیرمجموعه مهم هنر اجتماعی است.
خیلی از نقاشان سعی کرده‌اند در این روایت هنر انقلابی از مضامین ملی و حماسی استفاده کنند. نمایشگاه با یک مقدمه و معرفی از شکل گیری هنر اعتراضی پیش از انقلاب شروع میشود. همین طور روایتی از هنر قهوه خانه دارد؛ به عنوان ژانر مهم ملی که به نوعی آن هم بعداً یکی از ریشه های شکل گیری هنر اعتراضی میشود.